Joukje Kampen is 102 jaar

URETERP Ze vond het al mooi om honderd jaar te worden en haar plan was om gewoon door te gaan met haar leven zoals het leefde. En hoewel het fysiek wat minder gaat, is dat gelukt. Woensdag bereikte Joukje Kampen-Koen de leeftijd van 102 jaar.

Het is een bescheiden feestje op haar kamer in woonzorgcentrum De Lijte. Haar conditie laat grote drukte niet meer toe. Zo nu en dan een klop op de deur: weer een buurvrouw die even met een cadeautje langs komt. Goedmoedig glimlachend kijkt de 102-jarige op. “Tankewol.” Straks komt ook locoburgemeester Marcel van Opzeeland langs.

Op tafel staan de haar zo geliefde kop-en-schotels. “Dêr hâld ik fan. Dy ha ik in kear kocht yn in oranjerie.” Ze wijst op een mooi gekleurde Murano-schaal in de vensterbank. “Faaskes en kristal sparre ik ek.” Die staan prachtig uitgestald met ander glaswerk in de vitrine. Glunderend vertelt de 102-jarige dat ze vaak een kringloopwinkel bezocht. “Leuk sneupe. En foar in pear sinten koest leuke dinkjes fine.”

Terwijl Joukje geniet van een groot stuk taart, vertelt ze zo nu en dan een stukje uit haar lange levensgeschiedenis. Over hoe ze trouwde met boerenzoon Willem Kampen. “We hienen in lyts buorkerijtsje. Mar dat waard te lyts om fan te bestean. We betellen mear oan feefoer dan dat de molke opbrocht.” Met hun kleine gemengde bedrijf waren ze zelfvoorzienend.

Joukje Kampen vertelt geanimeerd over de hondjes die ze vroeger hadden. Een spaniel, Petra, en later poedels die meegingen op de fiets. “Us lêste poedel hie sûkersykte en it spanieltsje is dea gien oan kanker. Se krije deselde sykten as minsken.”

Als het gesprek op haar kleinkinderen komt, beginnen haar ogen te glimmen. Hun enige zoon Jaap kreeg twee kinderen: Mariëlle en Winand. “Se bin alletwa troud en ha ek alletwa twa bern.” De oudste dochter van Mariëlle, Anna van 21, studeert aan de Erasmus Universiteit vertelt ze trots. En haar zusje Esther wil bij de marechaussee. De twee van Winand zijn jonger: Mads van 15 die naar het speciaal onderwijs gaat en Julia van 9 zit op de basisschool. 

“As we allegear by elkoar binne, binne we mei syn alven. Jammer dat myn man der net mear is, oars wienen it der tolve. Hy is mar 68 jier wurden.” Willem overleed in 1983. Komt er misschien nog een vijfde generatie aan? “Dat soe moai wêze, dan kom je ek yn ‘e krante.”