Bijna 50 jaar in de zorg bij ‘dezelfde baas’

URETERP Haar moeder ging langs de winkels in Ureterp om te vragen of er werk voor haar vijftienjarige dochter was. Zo was dat in die tijd. Als je pas van de huishoudschool kwam, dan ging je aan het werk. Omdat haar zus in opleiding was bij Bertilla, kwam Jannie de Vries (65) daar ook terecht. Dinsdag nam ze na bijna vijftig jaar afscheid.

Het was in de tijd dat de nonnen verpleeghuis Bertilla in Drachten goeddeels bestierden. “Der wienen in protte regels. Mochtst net op slippers rinne, mar mei in hakje en as de ‘r’ yn ‘e moanne wie, moast der panty’s by oanlûke.” Jannie ging eerst aan de slag in het personeelsrestaurant. En omdat ze leerplichtig was, werd het werk gecombineerd met twee dagen per week naar school.

1 april

Ze herinnert zich haar eerste werkdag op 1 april 1974 nog goed. “Ik moast der om acht oere wêze en in healoere letter siet ik noch op it bankje te wachtsjen.” De nonnen dachten dat het om een 1 aprilgrap ging. Jannie werkte zo’n zes jaar in het restaurant, daarna kreeg ze een taak in het dagverblijf Romsicht dat vroeger naast het hoofdgebouw stond. Een aantal jaren later haalde ze haar papieren als verzorgende en stapte ze over naar de zorg. 

Bertilla was in die jaren een opzichzelfstaande zorginstelling. Iedereen kende elkaar. Jannie herinnert zich de geweldige personeelsfeesten uit die jaren nog goed. Iedereen, van hoog tot laag, deed daar enthousiast aan mee. “Dat is der no net mear; troch alle fúzjes is it foar soks no te grut wurden.” Bertilla werd uiteindelijk een van de locaties van ZuidOostZorg, die in de hele provincie actief is.

Ikenhiem

Sinds veertien jaar werkt Jannie bij ZuidOostZorg-locatie Ikenhiem in Beetsterzwaag. Hier vond ze haar draai in de kleine woongroepen van mensen met een somatische aandoening, dementie of niet-aangeboren hersenletsel. “It wie wol wennen. Foarhinne wurke ik meast mei âlderen, no kamen der ek jongeren by mei hiel oare syktebylden.” Ze omschrijft zichzelf als een prater. “De kontakten mei bewenners en dat je wat foar harren betsjutte, dat is belangryk foar my.” 

Ze merkt dat die tijd voor een praatje steeds minder wordt. Het is van deze tijd, stelt ze nuchter vast. Maar het is niet meer haar tijd, zo besloot ze vlak voor de zomer. “Ik hie altyd yn ‘e holle om de fyftich jier fol te meitsjen. Mar ek dat ik ophâlde soe op it momint dat ik myn nocht hie. En dat is no safier, ek omdat der in soad feroarjen giet no’t Ikenhiem aanst ferhuzet nei de nijbou.” 

Ikenhiem krijgt nieuwe huisvesting, naast de bestaande bebouwing aan de Commissieweg in Beetsterzwaag. Oudere werknemers in de zorg mogen vervroegd uittreden na 45 dienstjaren. Jannie besloot hiervan gebruik te maken. “Ik ha altyd mei fijne kollega’s wurke. Ik fyn dat je altyd nei de kwaliteiten fan kollega’s sjen moatte en je wurdearring útsprekke moatte.” Want, zegt ze, je moet het met elkaar doen, vooral ook omdat de zorgzwaarte toeneemt en dat zal niet veranderen.

En nu? “It sil even wennen wurde. Mar ik ha in soad minsken om my hinne: famylje, freonen en âld-kollega’s dêr’t ik leuke dingen mei doch.” Tijd is er ook voor  reisjes naar haar favoriete Schotland. En voor haar grootste hobby: kringloopspullen opknappen en schoonmaken om ze daarna op markten te verkopen. “Myn partner en ik ha in soad te dwaan. Mei in pear bunder lân en twa Schotse hooglanders.” Al is het alleen maar om hun stoelen te pakken en een bakje koffie te drinken bij die twee grote roodbruine runderen.