Ria Bron uit Jubbega presenteert bundel Kompenijster Fryske gedichten
AlgemeenJUBBEGA Ria Bron-Landstra presenteerde woensdag haar gedichtenbundel ‘Gewoan Ria Gedichten fan gedachten’. “Ik hie der noch nea oer neiprakkisearre om in bondel út te jaan.” Dat het er toch van kwam, was op aandringen van de mensen die haar gedichten lazen.
Het zijn Kompenijster Fryske gedichten, zo zegt de schrijfster die geboren en getogen is in Jubbega. Niet dat Jubbega, ook de Kompenije genoemd, een eigen taal heeft, maar wel omdat Ria schrijft in de taal van haar hart: fonetisch Frysk. Dat komt zo: “As trouambtner hâld ik myn taspraken yn it Frysk. Mar ast it dan geef Frysk opskriuwst, brekst dy dêr de tonge oer by de taspraak. Bygelyks ‘ooievaar’, yn geef Frysk earrebarre mar ik makke der dan earrefaar fan.” Ze besloot haar toespraken in spreektaal op te schrijven, en ook zo te overhandigen aan de huwelijkspartners. “Want sa is de taal wêr’t ik yn tink.”
Al langer publiceerde Ria haar gedichten op Facebook, ook in Kompenijster Frysk. “Dus gewoan fanút myn hert. Gjin perfekt Frysk, mar foar my gewoan goed.” Goed genoeg ook voor een bundel vonden vele lezers van haar werk. Met bijkomend voordeel dat de gedichten nu bewaard blijven. En dat vindt Ria belangrijk. “Earder ha ik al in boek skreaun mei famyljeferhalen, om se te bewarjen foar as ik bot ferjiteftich wurd as foar myn neigeslacht foar as ik der aanst net mear bin.”
Hoewel de openbare boekpresentatie in Home43 plaatsvond, gaf Ria het allereerste exemplaar van de gedichtenbundel aan een vriendin. “Troch har entoesjasme en kennis fan de Fryske taal is it in prachtige bondel wurden. Geef Frysk wêr’t it kin, en op syn Kompenijsters sa as ik tink.”
‘Gewoan Ria Gedichten fan gedachten’ is verkrijgbaar bij Planteyn boeken in Gorredijk en kan besteld worden bij uitgeverij Boekscout.
Learskoalle
Wat is ‘t leven eigensinnich
it giet gewoan syn eigen wei
it skriuwt syn eigen aventoeren
hâldt wa’t him leie mei net by
Jout net om jild as djoere klean
net om oansjen as om macht
it jout kânsen en útdagingen
steeds wer in dei, steeds wer in nacht
It is an dy learing te lûken
fan wat der op dyn paad ferskynt
wit datst it leven leve moatst
foar’ it foar ivich wer ferdwynt
Stil
Freeslik, ûnminsklik swier
ik kin gjin wurden fine
dy’t treast biede sille
an dyn wanhoop, angst en pine
Wit wol dat ik an dy tink
en ik tink datst it wol wist
ik gun dy leafdefolle dagen
prachtich minske dysto bist
