Joukje Kampen (100): ‘Ik ha it nocht der noch net ôf’
AlgemeenAls bleekneusje moest ze op haar tiende naar de vakantiekolonie in Bergen aan Zee, om aan te sterken in de zeelucht. In haar kinderjaren was Joukje Kampen-Koen veel ziek, toch beleefde ze dinsdag haar honderdste verjaardag. “Yn ‘e holle is it noch aardich goed.”
“Dat ik no sa âld wurde mei, dat is yts wat je krije. Dat ha je sels net yn ‘e hân.” Ze is gelovig, vertelt ze, en heeft daar veel steun aan. Joukje Kampen is positief ingesteld en deed altijd mee aan sociale en kerkelijke activiteiten, ook nadat echtgenoot Willem in 1983 overleed.
Hoewel gehoor en zicht nu minder goed worden, blijft ze graag bij de tijd. “Ik mei graach lêze en bliuw fan alles op de hichte. Mar yn ‘e krante kin ik mar lytse stikjes mear lêze, mei de loep.” Dat gaat zo als je ouder wordt, zegt ze nuchter. “Ik kin der wol mei libje hear, en yn ‘e holle is it noch aardich goed. Dat is in foarnaam ding.”
Bijna een jaar woont Joukje Kampen nu in De Lijte. Hiervoor woonde ze in een aanleunwoning van Rikkingahof in Oosterwolde, maar dat ging niet meer. “Ik hie dêr graach nei it nije haadgebou wollen, mar dêrfoar wie in lange wachtlist. Doe’t we hearden dat der yn De Lijte plak wie, is myn soan dêr drekt hinnegien. Hy wennet sels ek yn Oerterp.” Joukje werd geboren in Donkerbroek en ging naar school in Hemrik. “Ik ha allinne de legere skoalle dien.” En daarna? Niks, zegt ze schaterlachend. “Ik bin thúsbleaun want ik wie net sa sterk.” Dat begon op haar achtste met een oorontsteking die niet door wilde breken. “Dat sloech nei binnen en ik moast nei it sikehûs yn Grins. Letter krige ik allegear reade flekken, se bin der nea efter kaam wat dat wie. Mei-inoar bin ik wol in jier siik west.” Maar daarna was ze nooit meer ziek, vertelt ze, op een verkoudheidje na dan en haar huidige chronische bronchitis.
Zwarte jurk
Vlak na de oorlog, op 7 september 1945, trouwde ze vanuit haar toenmalige woonplaats Elsloo met Willem Kampen. “Myn troujurk wie swart, dat wie yn dy tiid sa. Allinnich minsken dy’t it goed dwaan koene, hienen in wite jurk.” Zo net na de oorlog was er van alles niks; kleding en huisinrichting, alles was op de bon. Hun eerste huis, een huurboerderij in Haskerdijken, richtten ze dan ook in met gekregen spullen. Ze woonden in Rottum, Aldeboarn, Langedijke en Oosterwolde.
Burgemeester Ellen van Selm op bezoek bij de 100 jarige mevrouw van Kampen - Sietse de Boer
Kringloopwinkels
Op tafel staan prachtige kop-en-schotels. “Moaie kopkes bin in bytsje myn hobby.” Ze ging graag naar kringloopwinkels om haar verzameling aan te vullen. “Foarich jier ha ik dêr noch west; sa leuk om rûn te sjen en kinst dêr sokke leuke kop-en-pantsjes fine.”
Zoon Jaap vertelt dat mem altijd met plezier naar verjaardagsfeestjes en andere sociale gelegenheden ging en dan tevreden tussen de jonge mensen zat. Door de pandemie werd dit beperkt. Toch leeft ze nog altijd mee met haar zoon en schoondochter, twee kleinkinderen en vier achterkleinkinderen. Het is mooi om de honderd jaar te bereiken, vindt Joukje Kampen. “De lêste tiid tocht ik wolris: ik hoopje dat ik it belibje.” En voor de toekomst? “Gewoan myn libben libje sa as it no is, ik ha it nocht der noch net ôf.”
