Jan en Ike Dijkstra 65 jaar getrouwd
Nieuws Vijf jaar geleden was Sa! op bezoek bij Jan en Ike Dijkstra in hun prachtige Zweedse woning. Ze vierden hun zestigjarig huwelijk; dit jaar gingen we weer op bezoek voor het briljanten jubileum op dinsdag 28 december. In die vijf jaar kwamen er maar liefst vijf achterkleinkinderen bij.Jan (92) en Ike (85) ontmoetten elkaar voor het eerst en heel vluchtig bij een bankje aan de weg naar Kortehemmen. Hij was op de fiets van zijn woonplaats De Pein naar een vriend in Lippenhuizen geweest en besloot binnendoor terug te fietsen. Het was een zondagavond, voor Ike uit Drachtster Compagnie samen met een vriendin een moment voor een fietstochtje. Een tweede ontmoeting volgde op de dansvloer van Freewijk in Drachten. “Hy hie my al gau wer yn ‘e kiker”, glimlacht Ike.
Mag ik je thuisbrengen, vroeg Jan. Ike: “Ik tocht, dêr hast it gedonder al. Ik wie noch mar sechtjin en heit woe it grif net lije.” Ze hield Jan voor de gek met een leugentje, zei dat ze achttien was. “Ik tocht, dan moat hy noch twa jier wachtsje want yn dy tiid moast eins wol tweintich wêze foar ferkearing.” Dat leugentje heeft ze later opgebiecht, zegt Ike er meteen bij. En trouwens, het heeft niets geholpen want na een schaatstocht op de Drachtster ijsbaan, bracht Jan haar thuis en had mem de thee klaar staan. “En klear wie it.” Bij Jan thuis ging het vergelijkbaar. Tegen mem zei hij: Ike is nog zo jong. Waarop mem antwoordde: “Mar dat wurdt alle dagen better.”
Jan ging naar de kweekschool voor onderwijzers in Drachten. “Wy wienen de earsten dy’t nei de oarloch eksamen dwaan mochten.” Toen hij in 1950 uit dienst kwam, kreeg hij zijn eerste aanstelling in Veenwouden. In oktober 1956 werd hij ‘hoofd der school’ in Oudega, december dat jaar trouwden ze. Later kreeg Jan een aanstelling als schoolhoofd in Aldeboarn waar hij tot zijn pensioen in 1987 werkte.
Ze hebben het goed getroffen, zegt Ike. “We ha gjin soargen hân mei de bern.” Er zijn vier kinderen, twaalf kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen waarvan de laatste drie dit jaar werden geboren. Samen hebben goed samen. Ike: “We hottefylje wol ris, dat heart der by. En hy is noch altyd hiel wiis mei my.” Zou ook niet best zijn als dat niet zo was, stelt Jan nuchter.
Ike was de jongste in een gezin van zeven. De oudste kinderen gingen na de lagere school meteen aan het werk, Ike mocht naar de modevakschool in Drachten en werd costumière. “Foar ús trouwen ha ik noch in jier wurke by de kleanmakker.”
Jan en Ike zijn gek op Zweedse woningen, 26 jaar geleden bouwden ze er een voor zichzelf in Gorredijk. Daar zaten nog haken en ogen aan, vertelt Ike. “Oan dizze kant fan de strjitte moasten de huzen giel of wyt wêze mei in read dak.” Dat kwam eigenlijk goed uit. “Sweedske minsken dy’t gek binne mei harren hûs, farvje dat giel”, dus werd hun huis ook geel vertelt Jan. Maar wel met het kenmerkende Falurood.
