Koude kermis
Column Ja, daar stond ik zaterdag in gedachten in Den Haag. Met een tas vol goede bedoelingen. De Sa!-lezers hadden het zo goed met mij voor.Van alle kanten kreeg ik adviezen om die politieke partijen nu eens echt de waarheid te vertellen. Dat ze nu eindelijk eens moesten opschieten, dat het tijd was om knopen door te hakken. Dat het land smacht naar daadkrachtig beleid om de crisis op de woningmarkt, de crisis in de zorg, de crisis in de energieprijzen, de crisis op de arbeidsmarkt aan te pakken. Er liggen voldoende uitdagingen die schreeuwen om oplossingen. Velen wensten mij succes en vonden het prachtig dat men op het Binnenhof geïnteresseerd was in mijn mening.
Maar beste lezers, de fantasie was met mij en met een deel van u een beetje op de loop gegaan. De deuren in Den Haag bleven dicht. Niemand rekende op mijn aanwezigheid. Ze zaten absoluut niet te wachten op een wijsneuzerige hoofdredacteur van een plaatselijk krantje. Wat dacht ik wel? En zo was ik terug in mijn eigen hok, terug van een koude kermis. En toch; ze weten niet wat ze hebben afgeslagen. Ze zijn toch niet vergeten dat er nog niet eens zo heel lang geleden in Beetsterzwaag een heel kabinet in elkaar is geknutseld? Ik was ooggetuige. Ik kan het niet laten en heb de partijen uitgenodigd om komend weekend naar Gorredijk te komen. Om zondagmiddag een uurtje op de kermis door te brengen. Even het richtingsgevoel helemaal kwijtraken, zodat de puzzelstukjes dan wel allemaal op hun plek vallen. En dan even een uurtje op de hoofdbrug met een ‘bakt fiskje’ in gesprek met het gewone volk. Het zou zo mooi zijn. Of slaat die fantasie nu alweer op hol?
