Hubo Helpt
ColumnHet was op een maandagochtend. De week moest nog op gang komen, het weekend was net besproken. Toen stapte ze binnen, enigszins in paniek. Ze liet een opgezwollen vinger zien en haar boodschap was helder. “Mijn trouwring moet eraf en de juweliers zijn op maandag dicht. Jullie hebben vast wel een tang om mij te helpen.”
Ja, tangen genoeg, maar dit was andere koek. Dit kon weleens pijn gaan doen en huiverig voor de gevolgen waren we ietwat terughoudend. Maar de nood was hoog. We besloten het avontuur aan te gaan. Na wat voorzichtig gewroet, lukte het de tang onder de ring te krijgen. Doorknippen lukte ook nog, maar uiteen buigen niet. “Knip er maar een stuk uit. De juwelier smelt het wel weer aan elkaar”, klonk het. En dat lukte ook nog. Weer verliet een tevreden klant het pand. Altijd handig als je wat gereedschap in huis hebt!
Een paar dagen later was ik met mijn vrouw met de fiets onderweg. Bij een Rustpunt stopten we voor een kopje koffie. Zelfbediening, zoals dat bij een Rustpunt hoort. Maar zo’n Senseo-apparaat ben ik niet gewend. Een hele puzzel, maar ik kreeg uiteindelijk koffie. De volgende dag was het druk in de winkel. Ineens stond er iemand voor mijn neus die mij volledig verraste. “Do skriuwst wol moaie ferhaaltsjes yn de Sa!, mar do wist net iens hoe’t in Senseo-apparaat wurket.”
Daar sta je dan met je mond vol tanden. Hubo Helpt! Graag, maar we kunnen ook weer niet overal verstand van hebben.
Jentsje Leenstra
Hubo Gorredijk
