Ferhaal helje: Beetsterzwaag, Gorredijk en Nieuwehorne

10 augustus 2018, 08:27 Nieuws Het is vakantie! Dat betekent dat de mailbox van de Sa!-redactie opdroogt. Geen probleem. Dan gaan we er de komende weken gewoon op uit, zonder agenda. De verhalen liggen immers op straat, een kijkje in Beetsterzwaag, Gorredijk en Nieuwehorne. Wilt u ons uitnodigen om iets te laten zien of om uw verhaal te doen? Stuur dan een mail naar redactie@sa24.nl.
[caption id=”attachment_21554” align=”alignnone” width=”900”] Ineke Vroom.[/caption]

Een-op-een

De mooiste? Die van het jongetje dat gelukzalig een pasgeboren lammetje, nog nat en plakkerig, tegen zijn jackje drukt. “Een spontane uiting van levensvreugde. Zo goed getroffen.” De zwart-witfoto van het jongetje en het lammetje maakt deel uit van de reizende tentoonstelling van de club van grote plattelandsgemeenten. Deze maand te zien in de hal van het gemeentehuis in Beetsterzwaag. Op weg naar kantoor komt griffiemedewerkster Ineke Vroom er dagelijks langs. Haar keus is niet de winnende foto van de vakjury. “Tja, de winnende is natuurlijk altijd een compromis. Nee, dat jongetje is hem.” Zelf fotografeert Ineke ook kinderen. Steeds vaker in opdracht. “Het is een uit de hand gelopen hobby. Drie jaar geleden kocht ik mijn eerste spiegelreflexcamera en volgde ik een cursusje. Daarna nog een en nog een. En nu zit ik in het afsluitende jaar van de fotovakschool in Arnhem.”
Mensen en dan met name kinderen heeft ze het liefst voor haar camera. “Om een goed portret te maken, moet je een-op-een in korte tijd een vertrouwensband opbouwen. Je moet iets geven om wat terug te krijgen, dat vind ik leuk.” Ondanks de bergen snapshots die ouders met een mobieltje van hun kroost maken, kloppen ze bij haar aan voor een ‘fine art’-portret. Ze werkt meestal met één lamp voor een contrastrijke klassieke setting. “Ik zoek naar gelaagde emoties, geen poses. Doorgaans komt zo’n moment pas aan het eind van de sessie als kinderen er genoeg van krijgen.” Ineke laat even wat voorbeelden van haar website zien. “Zie je: ik stileer, het licht bepaalt. Maar binnen het kader gaat het los. Heel anders hè?”
[caption id=”attachment_21555” align=”alignnone” width=”800”] Lara Kriek krijgt een ijsje van Eveline Schimmel.[/caption]

Fee met ijs

De drie vuilnisprikkers van Maatwurk weten niet wat hen overkomt. Wachtend voor de open brug in de snikhete Hoofdstraat vraagt een voorbijfietsende fee zomaar of ze een ijsje blieven. Ook de zwetende pakketbezorgers die een eindje verderop in de straat staan uit te laden krijgen uit het niets een koude lekkernij toegestoken. Opereert de attente fee soms in opdracht van de winkeliersvereniging van Gorredijk? Niks hoor, Evelien Schimmel deelt haar ijsjes spontaan uit op straat. “Ik heb een halfuur pauze tussen twee adresjes in, dus ik ben even AH binnengewipt voor een waterijsje. Er lagen alleen nog maar pakken van zes. Dan kan je de rest beter weggeven dan laten smelten, toch?”
Evelien studeert diergeneeskunde in Utrecht en brengt de vakantie door op de ouderlijke boerderij aan de Alde Singel. “Even de stad ontvlucht. Heerlijk.” Ze heeft deze zomer een baantje aangenomen bij de thuiszorg. Vandaag doet ze de ronde in Gorredijk: schoonmaken bij ouderen. En kletsen, dat maakt het werk leuk. Haar verdiensten zet ze opzij voor volgend jaar want dan doet ze mee aan een ontwikkelingsproject van de universiteit. Wat en waar moet ze nog te horen krijgen. Voor de reis en het verblijf heeft ze in ieder geval geld nodig. “Maar ik moet verder. Mijn volgende adresje wacht.”
[caption id=”attachment_21556” align=”alignnone” width=”900”] Familie Mereboer.[/caption]

Eerst de schuur dan het huis

In de schaduw van de stacaravan onder de parasol blaast de familie Mereboer even uit. Bij de buren ligt de betonnen fundering er al in. Vooralsnog breken Mirian en Ruud, pake Jan en de kinderen Jochem en Esther zich het hoofd over de geprefabriceerde onderdelen van de houten blokschuur. “Man, wat een uitzoekerij.” De kavelverkoop van nieuwbouwplan De Fjilden in Nieuwehorne gaat opeens hard. De Mereboers prijzen zich gelukkig dat ze op tijd zijn ingestapt; ze hebben een vrijstaande kavel weten te bemachtigen aan het Sevenaerpaed. “Met vrij uitzicht, sinds 1 augustus is de grond van ons. Eergisteren hebben we de stacaravan hiernaartoe gesleept.” Nee, behalve de schuur gaan ze niet zelf bouwen. “De schuur hebben we nodig om het huisraad op te slaan. Omdat de aannemer voorlopig geen tijd heeft, zullen we de winter moeten doorbrengen in de stacaravan. Lekker dicht tegen elkaar aan.” Hun met behulp van pake Jan verbouwde huis in Nieuwehorne hebben ze namelijk al verkocht. Om groter te kunnen wonen? Nee, qua ruimte gaan ze er niet op vooruit. “We willen energieneutraal en onderhoudsvrij wonen. En met de verlaagde vierkantemeterprijs en de lage rentestand hebben we onze kans gegrepen.” De nieuwbouw voorziet straks in een dikke jas van isolatie, 22 zonnepanelen en een warmtepomp. Uiterlijk hebben ze gekozen voor de traditioneel landelijke stijl. “Dus van het gas af, maar wel met ûleboarden.”