Michiel Brouwer over leven met Parkinson
NieuwsTERWISPEL Hij raakt al thuis in zijn ziekte: hoe het verloop is en hoe hij zich ertegen kan verzetten. Michiel Brouwer (75) heeft de ziekte van Parkinson, maar legt zich daar niet verslagen bij neer. “Net stilsitten gean yn ‘e hûs, ast it in bytsje neist dy delleist, kinst der wol mei libje.”
Vijftien jaar geleden kreeg Michiel de diagnose. “Mar Henk Gemser, wêr’t ik mei trainde, hie earder al ris sein dat ik myn foet net goed yn ‘e bocht delsette.” De ziekte van Parkinson verloopt bij Michiel heel geleidelijk, hij heeft er betrekkelijk weinig last van. Veel beperkender is de klapvoet die hij in 2010 opliep; deze zenuwaandoening staat los van parkinson. “Dêrtroch ha ik bot muoite mei rinnen.”
De parkinson laat zich onder andere gelden in het minder makkelijk bewegen, omdat de aanmaak van dopa- mine, dat de boodschappen aan spieren doorgeeft, minder is. “Hurdrinne giet by my goed, gewoan rinne is minder.” Hij legt uit dat wat je als kind het eerst leerde, het lopen, het eerste verdwijnt. Wat je later leerde, het rennen, wordt later aangetast. “Mar parkinson duorret sa lang, do kinst derop ynspylje.”
Dagelijks traint hij: wandelen, fietsen en roeien. Nuchter stelt hij vast dat het een glijdende schaal is: voorheen trainde hij met topsporters en reed de Elfstedentocht, nu dwingt hij zichzelf tot lagere doelen. “Ik rin no hûndert stappen, dat sil aanst wol njoggentich wurde. Nei hûndert stappen bin ik kondisjoneel op. Dus gjin Alpe d’Huez mear.” Die fietste hij met partner José voor het laatst op in 2009, nu is het onderhouden van de moes- en siertuin al een hele prestatie. I
n 2019 werd bij Michiel Deep Brain Stimulation (DBS, diepe hersenstimulatie) toegepast. De twee permanente elektroden in de hersenen geven elektrische impulsen. “Dy skokjes moatte de stofkes stimulearje dy’t helpe by it trochjaan fan berjochten.” Waarom hij ging voor deze ingreep? “Ik siet op 32 pillen deis en hoe mear pillen, hoe mear kâns op hallusinaasje. No sit ik op acht pillen deis.” De hoop op beter lopen kwam echter niet uit.
Michiel is initiatiefnemer van het Parkinson Café in Gorredijk en omgeving. “Dêr kin ik myn opboude kennis oerbringe op oare parkinsonners.” Depressies liggen bij deze ziekte op de loer en het verloop is moeilijk in te schatten, sommigen geven het daarom maar op. “Dêr moatst foar wake.” Zelf volgde hij een reïntegratietraject voor parkinson bij Revalidatie Friesland. “Sa trochbrekst de spiraal dat it allinnich mar minder giet. Learst yn mooglikheden te tinken en net yn ûnmooglikheden.”
Het leverde hem nieuwe mogelijkheden op. Pianospelen maakte plaats voor bewegen op muziek. “En yn gesprek mei de psycholoog ûntstie it idee foar it Parkinson Café.” Het Parkinson Café Gorredijk is gelieerd aan gelijksoortige cafés in Drachten en Burgum en is ook bedoeld voor familieleden van patiënten. Ze krijgen informatie, steun van elkaar en gezelligheid. Aanmelden kan via n.talstra@kpnmail.nl.
