Harmen Wagenaar: bijna honderd keer raak

MILDAM Routinier Harmen Wagenaar (38) stopt na 21 seizoenen in het eerste elftal van v.v. Mildam. Volgend seizoen balt hij met zijn oude voetbalmaatjes in het vierde team. Maar hij aast op een mooi slot. Wagenaar wil nog vier keer scoren om de honderd vol te maken en hij gaat voor een periodetitel.

Harmen Wagenaar is geboren en getogen in Heerenveen, nog altijd zijn woonplaats. Zijn eerste voetbalstappen zette hij bij Nieuweschoot. Het talent doorliep de voetbalschool van SC Heerenveen en debuteerde op vijftienjarige leeftijd in het eerste elftal van de amateurs van v.v. Heerenveen. Op zijn zeventiende besloot hij voor voetbalvereniging Mildam te gaan spelen. Dat Harmen Wagenaar bij Mildam terecht zou komen, stond min of meer in de sterren geschreven. De broer van pake Jelle was in 1929 een van de oprichters van de voetbalclub in Mildam, vader Oene speelde in de hoofdmacht en was bestuurslid en ook broer Chris droeg jaren het zwart-wit van de lokale voetbaltrots. “It gie fan generaasje op generaasje”, aldus de routinier.

Loyale families

Het past bij Mildam, een vereniging die historisch gezien altijd kon rekenen op loyale families. Niet alleen de Wagenaars droegen hun steentje bij, ook de families Hoekstra, Heida en Mulder stonden en staan nog altijd paraat voor de club. Na zijn overstap van Heerenveen naar Mildam dwong Harmen Wagenaar meteen een plek in de hoofdmacht af om die niet weer af te staan. “By de jeugd spile ik foaral yn de spits, mar yn it earste kaam ik op de linksbûten. Ik wie noch mar in mantsje en hja foenen it net in goed idee om my fuortendaliks tsjin twa grutte en grouwe mandekkers spylje te litten”, herinnert Wagenaar zich. “Ik moast it fan myn snelheid ha. Myn man foarby en dan mei in goeie foarset ús spits yn stelling bringe.”

Swalkje

De linkspoot speelde afwisselend in de punt van de aanval, als buitenspeler, op het middenveld en de laatste jaren zelfs als back. Van sommige trainers kreeg Wagenaar veel vrijheid, een rol die hem op het lijf geschreven is. “Ik moat eins wat oer it fjild swalkje kinne. As linksbûten moast ik efter myn ferdediger oan rinne. Dat die ik net. Hy moast efter my oan sjouwe en net oarsom, fûn ik.” Gelukkig waren er altijd wel een paar mannetjesputters in het team die bereid waren de vuile arbeid voor de rappe aanvaller op te knappen. “As je doelpunten meitsje dan wolle se dat wol dwaan.” 

De laatste weken is Wagenaar als linksback van waarde voor het elftal. Dat gaat goed, op inzicht en ervaring weet hij zich prima staande te houden. “En de snelheid is der ek noch wol”, vult de voetballer aan. Natuurlijk voelt hij dat de jaren tellen. “Op moandei en tiisdei bin ik sa stiif as in planke.” Fysiek kan Harmen Wagenaar het niveau nog aan, maar toch besloot hij om na ruim zeshonderd officiële duels voor Mildam te hebben gespeeld, te stoppen en een paar niveaus lager te gaan voetballen. 

Hij wilde al eerder stoppen. Zijn oude voetbalmaten en broer Chris vroegen hem meermaals bij hen in het vierde elftal te komen spelen, maar omdat corona de afgelopen twee seizoenen roet in het eten gooide, besloot hij zijn afscheid uit te stellen. “It wie de lêste jierren waardeleas fansels. Op dy manier woe ik net ôfskie nimme. Ik wol as fuotballer stopje.”

Hij gaat het zeker missen, want hoewel hij met zijn 38 jaar de enige dertiger en veruit de oudste is van de selectie, voelt hij zich nog altijd op zijn plek. “De jongste is santjin en de measten binnen yn ‘e tweintich. Ik bin eins al wat de pake fan de groep, mar it ferskil yn leeftyd is gjin probleem. Ik mei graach ouwehoere en kin eltsenien al sa lang, ik fiel my thús yn ‘e groep.” In het veld staat de routinier nog zijn mannetje. “Ik wol koste wat it kost winne, sa bin ik altyd west. Ferbaal wol ik my noch wolris jilde litte, mar dan korrizjearret ús oanfierder Atze Rienk de Leeuw my wol. ‘Do net, Harm, dat is myn taak’, seit er dan en sa is it ek. Mar goed, it is de aard fan it beestje. Ik bin en bliuw fanatyk. Dat giet der nea wer út.”

Periodetitel

De fanaticus heeft zichzelf voor het slot van zijn carrière nog een paar doelen gesteld. De teller staat op 96 doelpunten, hij wil dat aantal graag opvijzelen naar honderd. Het kan, zijn teamgenoten gaan hem waar mogelijk helpen dit te realiseren. “As wy in strafskop krije, sizze de jongens: ‘Harm, nim do him mar.’” En hij wil met Mildam een periodetitel pakken. Zijn medespelers lachen hem uit, maar Harmen is bloedserieus. “It kin. Wy ha in soad blessueres hân. Somtiden spilen wy hast mei it komplete twadde, mar wiene wy neat minder. As elts fit is, kinne wy in perioade pakke.” En lukt het niet. “Dan ha Ik in machtich fuotbalaventoer hân.”