Jantje de Boer (100): ‘Ik ferfeel my noch gjin oere’

JUBBEGA Hoe ze het doet? Het wordt Jantje de Boer-Veenstra vaak gevraagd. Steevast luidt haar antwoord: “Ik ha gjin geheim, it giet fansels.” Ze is geboren op 24 maart 1922, donderdag precies honderd jaar geleden. “Ik bin de âldste fan Jobbegea hat dokter sein.”

Jubbega In haar appartement heeft de kersverse eeuweling het prima naar haar zin. Op het balkon staat een vogelvoederhuisje, een tortelduif komt even kijken. “Ja, moai net? Se ha fan ‘e moarn noch niks krigen. En wat der noch yn leit, dat hoege se net. It bin lekkerbekken.” Ze redt zich prima met haar rollator, met het eten ook. Daar heeft ze een slimme truc voor bedacht: “Ik meitsje de jierpels foar fiif dagen, sa rêd ik my wol.”

Geen verveling

Goedlachs is ze, vrolijk zelfs. “En wêrom net?” Ze verveelt zich geen dag, geen uur. De dagelijkse huishoudelijke bezigheden, een sudoku invullen, wat lezen. “Hoefolle boeken ik wol net lêzen ha! En dat mei ien each.” Dat ene oog doet het prima, het andere oog werd verwijderd als gevolg van kanker. “Sjochst it net? Der sit in glêzen each yn.” De twinkeling in de oogopslag is er niet minder om. Voetbal op de televisie slaat ze nooit over en ook naar darten kijkt ze graag.
Jantje werd geboren aan de achtste wijk in Hoornsterzwaag, als vijfde in een gezin van elf kinderen. Een jaar later verhuisden ze naar de derde wijk. Vanaf hier trouwde ze op 16 november 1944 met boerenzoon Rindert de Boer uit Lippenhuizen. Voor het gezin waarin Jantje opgroeide was het een ‘minne tiid’. “Heit krige fiif gûne wyks yn de wurkferskaffing, dêr moast hy it dan fan rêde.” Voor haar eigen eerste baantje was de verdienste ook niet hoog: een rijksdaalder per week herinnert ze zich.

Wederopbouw

De eerste tien jaar van hun trouwen was Jantje vrijwel alleen met haar twee zoons en dochter. “Myn man gie nei de polder foar de wederopbouw. Hy wie boer, mar woe timmerman wurde. Dat hat hy dêr leard.” Gevolg was wel dat Jantje ook moest werken om het gezin draaiende te houden; bij de bakker, de boer, dan eens hier, dan eens daar. “Ik ha eins nea stilsitten yn myn libben.”

Busreizen

Hoogtepunten uit haar leven vindt ze de vele mooie busreizen die ze met Rindert maakte; naar Oostenrijk, maar ook naar andere landen. De reis naar Tsjechië staat haar nog goed bij. “Dêr hie it oarloch west, de lûdsprekkers hongen der noch.” En hartelijk lachend: “In bierke koste dêr mar in dûbeltsje.” In 1961 kregen ze een televisie, in die tijd nog een bijzonderheid. “Dan stienen de minsken hjir jûns foar de glêzen.” In 1984 kochten Jantje en Rindert een stacaravan op de camping in Spier. Tot haar 88e ging ze daar vaak naartoe, de laatste tien jaar alleen. “Myn man is 22 jier ferlyn weirekke.”

Jantje de Boer heeft wekelijks haar vaste uitjes in het dorp. Elke dinsdag gaat ze naar de koersbal, het spel dat ze zelf graag speelde. “Oant foarich jier koe ik noch meidwaan. Mar it giet net mear troch myn knibbel.” Iedere woensdag is het tijd voor het koffie-uurtje in de hal van De Kompenije en als er bingo is, dan is Jantje er ook bij.

Donderdag viert ze haar honderdste verjaardag met familie, waaronder zeven kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen, en vrienden. Zaterdag is er nog een etentje met de familie.