Het huis is me de baas
ColumnHoera, voorjaar, lekker aan de slag! Maar niet als je denkt: wéér dat mos uit het gras zien te krijgen. Of: ik zie zo tegen het schilderwerk op. Of: het zinkwerk van de dakgoten hebben hard aandacht nodig. Dan zijn huis en tuin van een lust een last geworden.
Te groot voor twee mensen. En het lijf werkt ook niet goed meer mee. Het is heel herkenbaar. Je hoofd weet dat het tijd is om te verkopen, maar je gevoel is er nog niet aan toe. Een moeilijke beslissing is het. Een heel proces. Verkopers denken er vaak al jaren over na voor ze ons bellen.
‘Het huis is me de baas’. Zo drukte een verkoper met wie we kort geleden aan tafel zaten het heel treffend uit. Minder onderhoud en minder getob over dat onderhoud, dat zijn de wensen. Maar de plek achterlaten waar je vaak al tientallen jaren woont, is niet voor iedereen gemakkelijk. Het voorjaar, met al het werk dat er weer aankomt, kan dan net het laatste zetje geven. Tijd om de knoop door te hakken. Tijd om verkopers te worden. En als dan de kogel door de kerk is, komt de opluchting.
Meer en meer raken de verkopers er aan gewend dat het huis straks niet meer van hen is. Voorzichtig komen de plannen voor een nieuwe plek. De energie gaat weer stromen. En op een gegeven moment is het zover: het huis is verkocht. Wanneer ze op hun nieuwe plek zitten, spreken we onze klanten vaak weer. En wat zeggen ze dan? ‘Hadden we het maar veel eerder gedaan!’
Beke en Jan Douwe Hendriksma
