LDODK met de schrik vrij tegen KCC

Het was een roerige week voor LDODK. Een nieuwe coach en een gestopte speler en dan ter afsluiting zaterdagavond een bizarre wedstrijd waarin een gedreven KCC/CK Kozijnen pas in de allerlaatste seconden werd verslagen: 24-23.

“Als je hier hartritmestoornissen van krijgt, lijkt me dat niet zo vreemd”. Met nog steeds een rode blos op de wangen door de adrenalinebooster als gevolg van de net geëindigde wedstrijd stond ‘good old’ Gerald Aukes als nieuwe coach van LDODK na afloop de verzamelde pers te woord. Terwijl hij nog op wintersport was, werd Aukes door LDODK benaderd om de vacature in te vullen, die was ontstaan na het abrupte vertrek van Dico Dik.

Met amper voorbereidingstijd moest Aukes, die tien jaar geleden LDODK naar de Korfbal League leidde, de selectie klaarstomen voor de eerste wedstrijd in 2022. Bovendien had Aukes bij zijn start ook nog te dealen met het plotselinge stoppen van Wessel Bergsma, nadat deze te horen had gekregen dat hij deze eerste wedstrijd zou worden gepasseerd als basisspeler. “Betreurenswaardig,” aldus de trainer. Bovendien was Marjolijn Kroon vanwege ziekte afwezig. Esmee van Veen en Marvin Piepers mochten hun opwachting maken in de basis. Voor Piepers was dit zijn debuut als basisspeler.

En dan was ook KCC nog eens de tegenstander. LDODK heeft het, ondanks dat zij nog nooit van KCC verloor, altijd moeilijk tegen de ploeg uit Capelle aan den IJssel. De uitwedstrijd werd ternauwernood gewonnen, na een aanvankelijk grote achterstand. En KCC, dat natuurlijk ook weet had van de onrustige periode bij LDODK, rook haar kansen en startte bijzonder gedreven aan de wedstrijd. Binnen no-time stond een timide LDODK dan ook met 0-5 achter. Gedurende de eerste helft kon dat gat niet meer worden gedicht. Ruststand 7-11. Opvallend daarbij waren de vele strafworpen die KCC verdiende. Aanvallend was met name de rebound bij LDODK niet goed georganiseerd.

In de tweede helft slaagde KCC er aanvankelijk in om het gaatje zelfs nog groter te maken tot 8-14. Maar daarna kwam ineens de ommekeer in de wedstrijd. Het was geen toeval dat dat te maken had met het inbrengen van André Zwart. De oude krijger, die eigenlijk altijd wel wil spelen, wordt door Aukes gedoseerd gebracht, na zijn terugkeer van een pittige blessure. En zijn eerste balcontact leverde meteen een treffer op. Dat gaf LDODK zelfvertrouwen. Er kwam weer overtuiging in het spel. Onder aanvoering van Zwart werd binnen een kwartier de 8-14 achterstand omgebogen tot een 20-16 voorsprong. Een bizarre wending.

Maar daarmee bleek de wedstrijd, met nog vijf minuten te gaan, nog steeds niet gespeeld. LDODK schakelde een tandje terug om de wedstrijd vertragend uit te kunnen spelen. Maar daarmee haalde de thuisploeg zichzelf uit de wedstrijd. Terwijl KCC nog eenmaal de rug rechtte en onder aanvoering van Randy Oosting in de allerlaatste minuut toch weer langszij kwam: 23-23. In de slotseconden slaagde uiteindelijk Ran Faber er in om in de allerlaatste aanval een strafworp uit het vuur te slepen. Hij blesseerde zich daarbij zodanig dat hij niet meer in staat was om de strafworp te nemen. En dus kwam de beslissende bal uit handen van, inderdaad, André Zwart.

Femke Faber had na afloop gemengde gevoelens over de wedstrijd. “Het spel was verre van goed. Je wilt ook wel eens laten zien dat je goed kunt korfballen. Ook nu startten we weer niet goed. Na rust pakken we het dan wel weer op en trekken het bij. Maar tegen de topploegen gaat dat niet lukken. Er is nog zoveel ruimte voor verbetering. We schieten vaak nog te snel en spelen te weinig door. En als je dan weinig over hebt in de rebound, wordt het lastig. Maar de punten zijn gelukkig binnen.”

Er kan inderdaad veel gezegd worden over het spel van LDODK. Het is opvallend hoeveel spelsystemen LDODK zich eigen heeft gemaakt, variërend van ‘timide, onsamenhangend, niet om aan te gluren, zo slecht’, tot ‘strijdvaardig, met volle overtuiging en een hoog niveau’. En dat allemaal in dezelfde wedstrijd. Maar een over één ding is iedereen het wel eens. Saai is het nooit.