Allerzielen in Ureterp
CultuurURETERP Zaterdagavond stond Ureterp stil bij Allerzielen, de dag dat we de overledenen herdenken. Dat werd gedaan op een bijzondere manier met lichtjes. Heel veel lichtjes. “Dizze jûn fielt hiel oars.”
Het is een stukje rijden van hartje Ureterp naar de Sint Piterkerk die net buiten het dorp ligt. Het is vanavond vroeg donker, het miezert wat. Maar van verre is het al duidelijk dat het een bijzondere avond is. Het is Lichtjesavond. De eeuwenoude kerk is helder verlicht en steekt duidelijk af tegen de donkere lucht. Hoe dichter bij bij de kerk, hoe meer lichtjes zichtbaar zijn. Lichtjes langs het fietspad en honderden lichtjes op het kerkhof rondom de kerk. Ook de klokkenstoel is verlicht.
Om half zeven staan de eerste belangstellenden al te wachten. Een oudere man kijkt bewonderend om zich heen: “Myn frou leit hjir. Se is krektlyn stoarn. Ik fyn it prachtich sa as se it hjir dien ha. Prachtich!” Lichtjesavond wordt de laatste jaren op veel meer plekken georganiseerd. In Ureterp werden ze geïnspireerd door een vergelijkbaar initiatief in Wijnjewoude en Donkerbroek. Op de vijfde editie verwachten ze ongeveer tweehonderd belangstellenden.
Bij de ingang van het kerkhof deelt Metsje Jagersma rode lichtjes uit. “Jo kinne in ljocht- sje meinimme en op it grêf sette. Hoefolle ljochtsjes wolle jo ha? Jo kinne ek noch wat op in kaartsje skriuwe.” Een vader en een zoon staan wat onwennig met de lichtjes in de hand. “Wat gean wy no dwaan, heit?” Heit kijkt hem even aan en antwoordt gedecideerd: “Dizze ljochtsjes binne foar mem. We sette se op har grêf del.” Even later verdwijnen ze in het donker, hun twee lichtjes mengen zich met de honderden andere lichtjes op het kerkhof.
Duizend potten
Overal langs de paden liggen potten en glazen met daarin waxinelichtjes. Appelmoespotten, jampotten, weckglazen, maar ook gewone glazen. Initiatiefnemer Albert Jagersma (55): “Wy ha ûngefear tûzen potten. We lizze se mei de kont yn ‘e wyn, oars waait de wyn se út.” Onder de klokkenstoel ligt een groot hart met daarop ook allemaal lichtjes. Albert: “Hjir kinne de minsken in ljochtsje delsette foar minsken dy’t net op dit tsjerkhôf lizze.” Terwijl de klokken worden geluid, wandelen tientallen families over de verlichte paden met een lichtje in hun hand naar het graf van beppe, heit of een ander familielid of bekende.
Patricia Buwalda van Uitvaartvereniging De Laatste Eer staat bij de ingang van de kerk en biedt koffie en thee aan. “Op zo’n avond komen er meer gezinnen dan anders. Kinderen zie je normaal niet zo veel.” Roel de Jong (69) en zijn vrouw hebben ook lichtjes neergezet en lopen nog even de kerk binnen: “Ik fyn it prachtich. It moaie fan dizze jûn is dat jo der in eigen ynfulling oan jaan kinne. Oars komme wy hjir faak om de grêfstiennen skjin te meitsjen. Dizze jûn fielt hiel oars.”
Om acht uur verlaten de laatste belangstellenden het kerkhof. De vrijwilligers zamelen de jampotten en bruinebonenpotten weer in om ze keurig in dozen te bewaren. “Dy kinne wy takom jier wer brûke.” De honderden lichtjes op het kerkhof en op de graven blijven net zo lang branden totdat de tijd en de wind ze langzaam doven. Maar volgend jaar is er vast weer een Lichtjesavond. Met lichtjes. Veel lichtjes.
