Verbonden

In een smaakvol ingerichte kamer zitten Erik en Lies ontspannen aan het bed van hun overleden vader Piet. Sinds kort woont Piet in dit verzorgingshuis, de ziekte alzheimer maakte het hem uiteindelijk onmogelijk om nog voor zichzelf te kunnen zorgen. 

“Gelukkig heeft hij de verhuizing goed doorstaan en paste hij zich vrij snel aan”, aldus Lies. “Voor mij was het fijn dat hij zo dichtbij woonde, ik kon iedere dag op de fiets naar hem toe.” Erik vult aan. “We waren samen bij Pa toen hij zijn laatste adem uitblies. We hebben er vrede mee.” 

Enkele uren later doen Erik en Lies hun vader uitgeleide. Ineens horen we in de hal, op weg naar de auto, de galm van een gong. Alle aanwezigen, medewerkers van het huis, bewoners en bezoekers, staan op en brengen Piet een indrukwekkende laatste groet. Even later rijden we naar het dorp waar Piet gedurende het grootste gedeelte van zijn leven gewoond en gewerkt heeft. Hij is weer thuis.

“Ik zorg voor de bloemen. Dat heb ik destijds voor onze moeder ook gedaan”, deelt Erik mee. Als Piet voor de laatste keer zijn dorp verlaat, luiden de klokken. We staan stil, om dit bijzondere moment tot ons door te laten dringen. 

In de aula legt Erik de laatste hand aan zijn compositie van de bloemen. In grijze-lila zijde liggen 39 diep- rode rozen met lange stelen zorgvuldig gerangschikt. “Zij symboliseren het aantal huwelijksjaren van onze ouders. De stelen zijn met elkaar verbonden door de merklap die Ma geborduurd heeft en op een van de zijden linten heb ik haar twee geborduurde vogels bevestigd”, legt Erik uit. “Nu zijn ze weer samen.”

Hij zucht en glimlacht tevreden

Erna Jansen

Jansen Uitvaartzorg