Hasan is thuis in Terwispel

TERWISPEL “Door afstand te houden, bereik je nooit wat”, vertelt de uit Syrië afkomstige Hasan Hamo (40). En dus maakt hij het liefst met iedereen in het dorp een praatje en is hij bereid iedereen te helpen. “Is Terwispel blij, dan is Hasan blij, is Terwispel verdrietig dan is Hasan verdrietig.” 

Eigenlijk was Hasan helemaal niet blij toen hij het najaar van 2016 hoorde dat hij naar Terwispel zou verhuizen, een jaar nadat hij vanuit Syrië in Nederland arriveerde. “In Friesland spreken ze een andere taal. En ik wilde  juist Nederlands leren.” De Nederlandse taal nog onmachtig, zocht hij wel direct contact in de buurt, onder andere met zijn inmiddels 94-jarige buurvrouw De Boer. Zij trekken er in het dorp nog steeds regelmatig samen op uit. Zij in de rolstoel, Hasan erachter. 

“Door onderweg van alles aan te wijzen, leerde ik stapje voor stapje meer Nederlands. Ik gaf haar gezelschap en frisse buitenlucht. Zij gaf mij de taal, maar ook advies. Bijvoorbeeld over hoe ik mij het best kan gedragen op feestjes of andere bijeenkomsten. De cultuur is hier wel heel anders dan in Syrië.”

Vrijwilliger

De ambitieuze Hasan volgde de noodzakelijke inburgeringscursus, maar wilde al snel meer. “Door contact met mensen leer je de taal sneller en maak je vrienden.” Hij ontdekte ook dat hij sneller wilde dan instanties hem soms konden bieden. Dat betekende veel zelf uitzoeken en ontdekken. Hij meldde zich als vrijwilliger bij de basisschool, het dorpshuis, bij een knutselclub voor kinderen in De Skâns, bij korfbalvereniging LDODK. Hij hielp de terreinverzorger op het voetbalveld. “Ik spreek graag mensen aan. Ik leer graag van wat mensen doen en of ik ze kan helpen.” 

Inmiddels heeft Hasan een baan bij Batavus, waar hij heel blij mee is. Iedere dag fietst hij naar Heerenveen. Het is ook weer het gevolg van een toevallige ontmoeting bij een vriend. Iemand die bij de gemeente Heerenveen werkte hoorde daar dat Hasan graag wilde werken. Van het een kwam het ander.  Uit zijn spontante ontmoetingen ontstond ook een groepje Terwispelers dat hem helpt met de taal. Hasan wil daar Jikke Kortstra, Theo Dijkstra, Alke Burgerjon, Geartsje Bloemhoff, Uilkje Kerstma en Wim Buding  graag voor bedanken. Dat geldt ook voor zijn taalcoach Joukje Nijboer uit Lippenhuizen. Andere dorpsgenoten hielpen hem op andere manieren. 

Nederlander

In de ruim zes jaar dat Hasan nu in Nederland is, heeft hij naar eigen zeggen al veel geleerd. Hij weet wat ‘afspraak is afspraak’ betekent, leerde genieten van al het groen en kent nu het verschil tussen vrienden en kennissen. En hij kan inmiddels schaatsen en zwemmen. In het zwembad van Tijnje behaalde hij vorig jaar zijn A-diploma. Hij geniet als schoolgaande kinderen hem op straat groeten en zijn naam noemen. Hasan voelt zich meer dan thuis in Terwispel. “Ik leef mee met het dorp.” Voor hem op tafel ligt een klein kaartje met voor Hasan veel betekenis. Sinds begin maart is hij officieel Nederlander. “Daar ben ik heel trots op.”