Pure dierenliefde
Sa! yn petear mei Wie rondrijdt in Jubbega en omgeving ziet ze nog steeds volop. Volières, duivenhokken en konijnenverblijven. Binnen drie verenigingen delen de leden het fokkerslief en - leed: Duivenvereniging Gevleugelde Vrienden, Volièrevereniging Fûgelwille en Pluimvee- en konijnenvereniging Jubbega en omstreken.Harm Bron, Gevleugelde Vrienden
Het verhaal van Mr. Ameland is te mooi om niet te vertellen, vindt Harm Bron (32) van postduivenvereniging Gevleugelde Vrienden. Meestal hebben zijn duiven geen naam. Maar soms…. “Sa’n fjouwer jier lyn hienen we in do dy’t de wyn yn ‘e rêch hie. Hy wie mei in flucht meiwest mar kaam út op it Amelân.” Daar werd de duif gespot, Harm werd gebeld. “Doe sei de man, der is hjir wol ien dy’t de do meinimme wol nei de fêste wâl om him dêr los te litten.” Die iemand was dé Foppe de Haan. De duif ging verder door het leven als Mr. Ameland. Tot hij niet terugkwam, wegbleef tijdens een vlucht. Want dat gebeurt soms, de duiven raken dan de weg definitief kwijt of worden gesnapt door een roofvogel.Harm, uit Oudehorne, is een van de jongere leden van de Jubbegaster duivenvereniging die circa dertig leden telt. Hij vindt de duivensport geschikt voor jong en oud en zelfs in een kleine achtertuin goed te beoefenen. Jongere clubleden komen vaak binnen via familieleden die al duiven houden. Zo ook Harm. “Heit hie al dowen foardat ik berne wie. Doe’t ik sa’n tweintich wie, begûn ik him wat te helpen.” Nu hebben ze samen zo’n honderdvijftig postduiven, elk ongeveer de helft. “It omgean mei de bisten is it leukste. Jûns út it wurk wei gean ik nei it hok; dowen fersoargje, hokken skjinmeitsje. Sûnt foarich jier kweek ik ek wat jongen foar mysels. Dy bin no yn training.” Eerst laat hij de jonge dieren vlak bij huis los, daarna bouwt hij langzaam de te vliegen afstand op. “Dowen bin topsporters en eins bin ik harren coach.” (Op de bovenste foto Brugt en Harm Bron)
gevleugeldevriendenjubbega.webnode.nl
[caption id=”attachment_33414” align=”alignnone” width=”400”] Brand Stoelwinder.[/caption]
Brand Stoelwinder, Fûgelwille
Agapornis, gele kakariki’s, roodstuitparkieten en geelvoorhoofdpapegaaien. Volièreliefhebber Brand Stoelwinder (74) in Jubbega houdt zo’n zestig vogels van divers pluimage. “Ik ha wol sânhûndert hân, mar ja, je wurde wat âlder, no?” Een jaar na de oprichting van volièrevereniging Fûgelwille in 1969 zat Brand al in het bestuur. Hij zit er nog, of liever gezegd, weer. “Trije jier ha ik derút west, mar doe hiene se my wer nedich.” De club telt zo’n 75 leden, in zijn begintijd waren dat er wel 120. “We ha twa jeugdleden. Mar faak ferdwine dy wer as se in jier as sechtjin binne, dan ha se oare dingen te dwaan.”Als jongeling was Brand vaak in de natuur te vinden, jarenlang was hij ook vogelwacht. Net getrouwd had hij een buurman met volièrevogels. “Sa bin ik der yn rûgele. En ek omdat myn rydynstrukteur kanarjes hie.” Het mooiste van zijn hobby? “As der aaikes komme en dan de jongen ringje. Sjen wat foar kleur derútkomt. Faak witst it wol ûngefear, mar as der dan in bysûndere tusken sit, dat is it moaiste.”
Kweken met de kleinere soorten is redelijk simpel. Met papegaaien is dat een ander verhaal. “Dêr ha ik net sa gelokkich mei west. It is sa: hoe djoerder de fûgel, hoe minder se mekoar oannimme wolle en brieden gean. Faak leit it span mekoar net.” Eigenlijk bijna net mensen, grapt hij. Nee, dan de kleintjes. “Do goaist in wyfke en in mantsje by elkoar en it is goed.”
Veertig span agapornissen heeft Brand, het is een dwergpapagaai in veel kleurschakeringen. “Se krije alle dagen wylgetûken. Hiel moai om te sjen hoe’t se dy takken skile, tusken de fleugels stekke en dan nei it briedhok bringe.” De geplande clubtentoonstelling gaat niet door, verwacht Brand. “Of se moatte dy 1,5 meter feroarje. Oars hâlde we it mar op takom jier.”
fugelwille.nl
[caption id=”attachment_33415” align=”alignnone” width=”845”] Links Jan Jongstra.[/caption]
Jan Jongstra, PKV Jubbega e.o.
Nog nooit is hij op vakantie geweest. Want konijnen houden is een levenswijze, zegt Jan Jongstra (56) uit Siegerswoude, voorzitter van pluimvee- en konijnenvereniging PKV Jubbega e.o. “Je jouwe der in protte foar op. It is in wize fan libjen. En wa wol no yn in fakânsje soargje foar al dy bisten? Der sil mar ien siik wurde, dêr wol ik sels by wêze.” Sinds zijn zevende is hij een echte ‘knineman’. Eerst samen met heit, later voor zichzelf en nu met vriendin Jacqueline onder de naam Combinatie Jongstra. Rond de honderd hebben ze er, in vier rassen. Jan fokt de rex en rexdwerg, Jacqueline de hangoordwerg en kleurdwerg.“We gean troch it hiele lân foar shows. Ik wurkje yn fiifploegetsjinst, as ik frij ha en der is in show, dan gean we derhinne.” Een week tevoren beginnen ze dan met het poetsen van de showdieren. “Ik ha wite rexen. Moatst derfoar soargje dat der gjin giel fan it pisjen op de facht sit.” Voor ze in de transportkist gaan, worden de pootjes nog een keer gewassen. “En dan is it in krúske slaan en hoopje dat se foar de keuring wyt bliuwe.”
Jan is geboren en getogen in Siegerswoude. Konijnen fokken leerde hij van zijn vader, op zijn twaalfde werd hij lid van de KLN (Kleindier Liefhebbers Nederland). “Heit kaam altyd al op shows yn Jobbegea. Ik gie mei, it is sa lekker gewoan dêr.” Op een gegeven moment zocht ‘Jubbega’ een tatoeëerder, Jan wilde wel en werd daardoor ook lid van PKV Jubbega e.o., opgericht in 1954 en nu 29 leden tellend. “Alle kninen krije in nûmer en letters yn it ear, dat is troch de KLN ferplichte, oars kinst net meidwaan oan shows.” Het allermooiste van zijn hobby? “Dizze perioade mei jonge knyntsjes. Mar ek it showen en kontakt mei kollega-fokkers. We ha allegear deselde sykte yn ‘e holle.” pkvjubbega.nl
