Al zestig jaar honkvast

WIJNJEWOUDE Ze hoopten dat er geen grote opblaaspop zou staan. Wat er wel stond in de voortuin aan de Merkebuorren was een levensgrote trouwfoto van Gerrit en Geeske Boonstra. Zo kon het niemand ontgaan dat het woensdag zestig jaar geleden was dat ze elkaar het ja-woord gaven.

Gerrit en Geeske zijn beiden 84 jaar oud. Ze wonen al zestig jaar op dezelfde plek. In de burgerwoning die de vader van Gerrit drie jaar voor hun trouwen kocht. Het pasgetrouwde paar woonde er slechts één jaar samen. Geeske: “Gerrit syn heit wie boer. Doe’t hy siik waard, bin de heit en mem fan Gerrit by ús yn wenjen kaam.” Na vier jaar overleed heit, de daarop volgende 25 jaar bleef mem bij haar zoon en schoondochter wonen. “Ik ha har altyd fersoarge, dat wie echt mantelzorg”, vertelt Geeske.

Werken

Geeske is de veertiende uit een gezin van achttien kinderen. Werken werd hen thuis met de paplepel ingegoten. “Wy wennen yn in lyts húske op Moskou by Donkerbroek. Mei syn fiven dielden we in bêd, sa wie dat yn dy tiid.” Na de lagere school ging Geeske op haar veertiende aan het werk bij de slager. Ze zou er tien jaar blijven, tot aan haar trouwen. “Ik mocht fan thús ek dingen leare, in naaikursus en sa. Ik gie in soad nei minsken om kapotte klean te meitsjen.” 

In maatschap met zijn broer runde Gerrit 31 jaar de ouderlijke boerderij in De Mersken op Weinterp. Wonen op drie kilometer afstand van het werk had zo zijn voordelen: “Myn broer moast der nachts út foar de kealderij.” Dus konden ze ook weleens op vakantie? “Nee, dat ha we nea west.” Want mem had er een hekel aan dat ze weggingen, vult Geeske aan. “Mar wy ha wol in grutte hobby: hynders.” 

Tuigpaarden voor de concourswagen, het is nog steeds hun lust en leven. Actief meedoen is er niet meer bij. “We gean noch nei alle konkoersen ta, mar sitte no op in stuoltsje om te sjen.” Ze hebben zelf ook nog paarden, zegt Gerrit. “Dy stean by ús dochter, we fokke der noch foaltsjes mei.” 

De Trijehoek

Bij het begin van hun verkering speelde de Trijehoek een belangrijke rol, het voormalige kruispunt tussen Wijnjewoude en Weinterp. Daar fietste Geeske op zaterdag langs om haar zuster op te halen uit Drachten. Daar stond Gerrit haar dan op te wachten. “We koenen elkoar wol, want Gerrit syn suster wie mei myn broer troud.” Gerrit vroeg verkering. “Witst wat se sei? Ja graach”, zegt hij met een twinkeling in zijn ogen. Waarop Geeske de bal terugkaatst: “Dat makket hy derfan. Ik wie noch net safier en ik ha net fuortdaliks tahapt.” 

Geeske was plaatselijk betrokken als bestuurslid van de school, rijvereniging en plattelandsvrouwen. Gerrit was bestuurslid van uitvaartvereniging Eert de Doden. Ze kregen twee dochters en vier kleindochters. Woensdagochtend hadden ze thuis een gezellig samenzijn met familieleden, buren en kennissen. ‘s Middags vierden ze met het eigen gezin het jubileum bij ‘t Witte Huis in Donkerbroek.