Altijd aan het Easterein
Nieuws Toen ze als pasgetrouwd stel 65 jaar geleden neerstreken aan het Easterein, woonden ze in Kortezwaag. Jan en Froukje Donker bleven op hun plek, maar wonen nu al decennialang in Gorredijk. “Mar ik sis noch altyd dat ik nei De Gordyk te boadskipjen gean.”Jan Donker (93) weet nog goed hoe hij in 1955 de woning voor het eerst bekeek. “It wie in slachtery, de bargen hongen noch oan it plafond.” De slager moest investeren, maar koos voor een verhuizing naar een andere slagerij aan ‘t Weike, een eindje verderop. Het was de tijd dat de inwoners van Kortezwaag in eigen dorp de keuze hadden uit meerdere bakkers, slagers en kruideniers. “Jo ferdeelden it wat, by de iene bakker kocht ik in bôle, by de oare de koeke”, vertelt Froukje Donker-Roelinga (87). Aanvankelijk verkochten ze zelf nog klompen, want er zat een winkelbestemming op het pand, dus moest er ook handel zijn. Het echtpaar Donker had contacten met Klaas Idzinga, veelzijdig handelaar in Gorredijk. “Dêr hellen wy de klompen.” Froukje hielp tijdens drukke perioden ook mee in de winkel van Idzinga. Hun eigen winkelruimte doet nu al jaren dienst als slaapkamer.
Ze zagen Gorredijk langzaam maar zeker naar Kortezwaag toe groeien. Jan: “Doe’t wy hjir kamen, seagen wy oer de feart oan de wettertoer fan Lippenhuzen ta.” Het echte dorpsgevoel is verdwenen. “Wy sitte oan it fuottenein. Earder koenen je elkenien yn Koartsweagen, mar dat hat west.”
Koffie
Jan Donker was jarenlang vaste timmerman bij Woningbouwvereniging Opsterland. Hij reed door de hele gemeente, van Luxwoude tot aan Allardsoog. “We seagen moarns earst nei de wurkbriefkes wêr’t wy it bêste kofjedrinke koene. Dêr woene wy dan wol om healwei tsienen wêze.” En ontbrak een geschikt adres, dan gingen Jan en zijn collega eerst naar het Easterein om koffie. Nog maar net getrouwd werkte hij als timmerman in dienst van een aannemer in Heerenveen aan de verbouw van Lauswolt tot hotel-restaurant. Een klus met tijdsdruk. Ze werkten van ’s ochtends zeven tot ’s avonds tien uur. “Wy woene dat wol, mar op ien foarwaarde. Om seis oere woene wy waarm iten ha. De keuken wie krekt klear. Wy wiene de earste gasten fan Lauswolt en ek noch gratis.”Ondanks de hoge leeftijd gaat het met de gezondheid nog redelijk goed. “Wy ha fansels ek wol wat, mar wy kinne ússels noch goed rêde sûnder hulp, al wurdt it rinnen fan Jan wol minder.” Zelf is Froukje nog actief bij het volksdansen. Ze trekken er ook nog regelmatig opuit. Jan reed auto tot zijn negentigste. “Mar ik ried mear om de akku oan de praat te hâlden as dat wy de auto echt noadich hienen.” Nu gebruiken ze de PlusBus in de buurt en de Valys-taxi voor wat verder weg, naar de kinderen en kleinkinderen bijvoorbeeld. Die wonen allemaal ‘op ‘e klaai’. Afgelopen zondag kwamen ze allemaal deze kant op, voor een gezellig diner in De Stripe in Wijnjewoude.
