Tiende Dodo Festival; prettig gestoorde dodo’s
Cultuur Eerst is er de ingeving. Dan volgen de wilde ideeën voor de uitvoering. En pas helemaal aan het eind daagt geleidelijk aan het besef: kan dit eigenlijk wel? “Alles kan bij het Dodo Festival. Je kunt het zo gek niet bedenken of iemand komt wel met een oplossing. Met elkaar vormen we een prettig gestoord gezelschap van dromers en doeners.”Wat begon als een experimenteel openluchtfeestje met hoog onzingehalte op de parkeerplaats van ‘Jan Snack’ aan de vaart, groeide in tien jaar uit tot een tweedaags festival dat bij de vorige editie 20.000 bezoekers trok. Hoe dat kon gebeuren is voor dodo van het eerste uur Jacobus Okkema nog altijd een raadsel. “Want eigenlijk doen we van alles verkeerd. Een gratis festival met een voor-ieder-wat-wils-programma is zo’n beetje het beroerdste marketingconcept dat je kunt bedenken.” Maar in het vrolijk opzijschuiven van theoretische wetten en praktische bezwaren schuilt ook de grote kracht van het Dodo Festival, weet Okkema. Het uitgangspunt ‘iedereen is welkom’ geldt namelijk niet alleen voor de bezoekers en de artiesten, maar ook voor de vrijwilligers, intussen zo’n 250 in getal. “Dodo gaat ervan uit dat iedereen wat kan. En kom je met een creatief idee dan is het: voer maar uit, wat heb je nodig? Wie wil nou niet deel uitmaken van zoveel positiviteit?”
Kansloze Knalfuif
In de aanloop naar de zomer van 2009 kwamen de horecaondernemers, de campinghouders en Plaatselijk Belang op de gedachte dat Bakkeveen in de tweede helft van het recreatieseizoen wel een oppepper kon gebruiken. Iets leuks voor toeristen en inwoners. Maar wat? De uitbaters van café De Brink herinnerden zich die student Media Entertainment Management uit het dorp, die kort daarvoor een meer dan geslaagd verkleedfeest had georganiseerd. “Dat feest ‘De Kansloze Knalfuif’ ging nergens over, maar het liep storm”, grijnst Okkema bij de herinnering. Voor de ondernemers voldoende aanleiding om de destijds 22-jarige te polsen of hij de kar wilde trekken voor het nieuwe initiatief. Wat, waar en hoe moest hij zelf maar uitdokteren. “Tuurlijk, zei ik overmoedig, maar ik had geen idee waar ik aan begon.”Met zijn kameraden Arjan en Jorrit, ook behept met de nodige fantasie, en doorpakkers Marjan en Freek uit het horecacircuit van het dorp, kwam Okkema al brainstormend op de middeleeuwse legende van Dodo. “We hadden een onderliggend verhaal nodig. Dat vonden we in de op waarheid gebaseerde geschiedenis van plaatselijk kluizenaar Dodo, die zonder onderscheid te maken allerlei mensen genas met zijn wonderbaarlijke gaven. Daar hebben we zelf een draai aan gegeven. Zijn dankbare volgelingen wilden hem verrassen met een groots feest, maar dat vond nooit doorgang want Dodo stierf kort ervoor onder het puin van zijn ingestorte huisje. Met ons festival zouden we alsnog het verrassingsfeest vieren. En in de geest van Dodo was iedereen welkom, ook kinderen.”
Vrolijke kneuterigheid
Het programma van die eerste editie heeft Okkema niet heel scherp meer voor de geest. Wel dat er ontzettend veel tijd ging zitten in de voorbereiding. En dat is daarna nooit meer anders geweest. “We knutselden zelf de decorstukken in elkaar om een middeleeuws sfeertje te krijgen en die vrolijke kneuterigheid sloeg aan.” Tussen de optredens van feestbands als Henkie P. en de Drie Kwartiers door ensceneerden ze met behulp van de brandweer en de eigenaar een nepbrand in de aanpalende snackbar, tot opwinding van de toeschouwers maar ook tot tranen bij sommige bezorgde moeders. “Het was allemaal onzin, maar we kregen het publiek in beweging.”Met duizend bezoekers kregen de jonge honden van Dodo en de ondernemers meer dan waarop ze vooraf hadden gerekend. Okkema: “In de euforie zeiden we tegen elkaar: een gratis festival kan dus. Maar we wisten ook: het kan nog veel beter.” Niemand van het clubje had namelijk goed overzicht over de financiën. Dat het festival krap aan quitte speelde, berustte vooral op beginnersgeluk. En ook de organisatie kon wel wat doelmatigheid gebruiken. “Wij deden alles op gevoel en daardoor ook dingen waarvan we achteraf dachten: dat had toch een stuk simpeler gekund.” Zo traden in aanloop naar de tweede editie Warner en Anita Koiter toe tot het festivalbestuur. “Echte ondernemers, Warner en Anita hebben voor de broodnodige structuur gezorgd.”
