Jan en Trienke speelden als kind al samen
Nieuws Op het koude ijs vonden Jan Dijkstra (83) en Trienke de Jong (83) de warme liefde. Ze waren net zeventien, kenden elkaar al langer en waren beiden verknocht aan schaatsen. Onlangs waren ze zestig jaar getrouwd. Ze vierden het samen, met een lekker dagje eropuit.Ze komen beide uit een boerenfamilie. Jan verhuisde, vijf jaar oud, van Meppel naar Hoornsterzwaag. Trienke, geboren in Katlijk, verhuisde op jonge leeftijd twee keer en kwam via Mildam op een boerderij bij de Tjonger in Hoornsterzwaag. Beide families kregen een boerderij van de Staatsdomeinen toegewezen. “It wie unyk dat je sa’n moaie buorkerij krigen. Us âlders kamen faak byelkoar en Jan en ik boarten tegearre.”
Jan herinnert zich de verhuizing nog goed, het was 1940. “De Dútsers riden op ‘e dyk. Wy gienen nei de buorkerij oan de Prikkedaam.” Zijn vader zat daar in het verzet en er waren altijd onderduikers op de boerderij, onder de bietenbult. Dat ging goed tot in 1944 de Duitsers manmachtig voor de deur stonden; een razzia. “Se ha gelokkich neat fûn. Wy ha oant de ein fan de oarloch ûnderdûkt sitten by de timmerman yn Aldhoarne. Alle kij waarden by de buorren ûnderbrocht.” Er werd weinig over de verzetsdaden gesproken, ook na de oorlog niet. “Heit krige it fersetskrús doe’t hy tachtich waard, oer de post. Dat hat ús wol fernuvere.”
Bij Trienke kwamen de Duitsers nooit aan de deur, hoewel ook daar onderduikers zaten. Toch was het bij de afgelegen boerderij soms ook spannend. “Dan gie nachts de doarbel. Heit tocht dan: dêr bin de Dútsers. Mar dan wienen it minsken út it westen dy’t om iten kamen.” De bevrijding kwam op 14 april 1945, de verjaardag van Trienke. “De Kanadezen riden oer de Prikkedaam en wy mochten dêrhinne. We krigen wite bôle en sûkelade. Wat wienen we dêr bliid mei.”
Jan en Trienke hadden zes jaar verkering. Trienke: “We wienen altyd drok oan it wurk en seagen mekoar net sa faak. En we ha wachte op heit want dy woe graach dat we de buorkerij oernamen.” Achttien jaar oud, haalden ze beiden het rijbewijs. “En doe mochten we tegearre in wike op fakânsje. Mei de auto nei Limburg.” Veel mooie herinneringen hebben ze aan de vakanties die volgden, elk jaar een week naar het buitenland.
Toen haar vader stopte met boeren en veekoopman werd, namen Jan en Trienke de boerderij over. Ze begonnen met 35 koeien en akkerbouw. Trienke melkte, Jan werkte op het land. Met veel plezier waren ze 63 jaar lang boer, de laatste vijftien jaar alleen akkerbouw en lelies. Zestien jaar geleden verkochten ze het bedrijf en verhuisden naar Gorredijk. Jan: “Ik laskje, boar en pruts wat yn de grutte loads.” Trienke: “We ha in grut hûs en ik doch alles sels en gean mei de auto om boadskippen.”
(Op verzoek van het echtpaar plaatsen we bij het verhaal de trouwfoto van zestig jaar geleden)
