Vakantie vroeger en nu in De Miente
Nieuws Reikhalzend kijken velen uit naar de zomervakantie. Dan is het eindelijk zover: tassen pakken en op reis naar bestemmingen ver weg of dichterbij. Maar hoe zit het met de achterblijvers? Sa! streek neer aan de koffietafel in De Miente te Gorredijk en vroeg vijf ouderen hoe zij tegenwoordig de vakantietijd beleven en hoe het vroeger ging met vakanties.[caption id=”attachment_27244” align=”alignnone” width=”900”] Rinskje de Jong-Bergsma.[/caption]
Rinskje de Jong-Bergsma
“Fakânsje wie der froeger eins net by foar my. Ik hie net folle famylje, dat ik koe ek net folle útfanhúzje.” Toen ze kennis kreeg aan haar man, die net terugkwam uit Indië, gingen ze samen weleens een dagje op stap. Later een paar keer in een pension in Limburg en een reisje naar Duitsland. Het echtpaar kreeg geen kinderen. “Myn man hat eins altyd by Koelstra op ‘e Gordyk wurke.”Rinskje waardeert elk bezoek dubbel. Zoals dat van Klaasje Hoen, haar steun en toeverlaat. “Ik sied myn eigen potsje noch en helje sels de griente. Mar Klaasje soarget altyd dat ik jirpels yn hûs ha.” Verder vermaakt ze zich best: “Jo moat ris wite hoe noflik ik yn myn hoekje sitte kin.”
De welzijnswerkers van De Miente organiseren ook vermaak, zoals laatst een viswedstrijd rond de vijver. Rinskje deed mee, vroeger viste ze ook. Als bewijs tovert ze een prijsbeker uit haar tas: in 1984 werd ze in haar toenmalige woonplaats Hemrik eerste bij de damesviswedstrijd. Die kunst is ze nog niet verleerd, zo bleek. “Binnen in kertier helle ik in dikke mûdhûn út ‘e fiver. Hy sprong ôfgryslik hinne en wer yn it wetter, dat ik rôp om in skepnet.” Nee, met zulke leuke activiteiten is ze niet eenzaam. “Ik sei: hjir kin gjin reiske tsjinop.”
[caption id=”attachment_27245” align=”alignnone” width=”851”] Hilligjen Dotinga-Ligthart.[/caption]
Hilligjen Dotinga-Ligthart
Vorig jaar ging Hilligjen op vakantie. Haar kinderen hadden een bootreisje voor haar georganiseerd. “Maar ik zal je vertellen, dat vond ik niet leuk. Met mijn man Willem ging ik altijd weg op onze eigen boot, maar nu vind ik niks meer aan water.” Dit jaar vroegen haar kinderen waar ze naartoe wilde op vakantie. “Ik weet het nog niet, maar niet op het water. Misschien wel eens naar het buitenland, daar ben ik nog nooit geweest. Vakantie is mooi, maar je moet er wel iets aan hebben.” Binnenkort gaat ze misschien wel mee naar Appelscha waar De Miente een dagje camping met bbq organiseert.Hilligjen en Willem hadden een boerderij aan het Mûdjip in Terwispel. Een kleine anekdote uit die tijd: “Willem zei een keer tegen mij: jij durft vast niet met het paard naar het hooi. Natuurlijk durfde ik dat wel. Maar toen ik net bij het hooiland was, viel het leidsel van de wagen. Ik dacht: alles leuk, lief en aardig, ik laat het paard vliegen.” Het paard ging ervandoor, over de sloot.” Haar man concludeerde dat ze het vast niet opnieuw durfde. Dat had hij mis. “De volgende keer kwam ik met een hele bult hooi op de wagen thuis.”
Saai in vakantietijd? Echt niet, vindt Hilligjen. “Ik vind het heel leuk dat de kinderen genieten van de vakantie. Ik vermaak me hier wel en vind alles leuk.”
[caption id=”attachment_27246” align=”alignnone” width=”893”] Hein Kromhout.[/caption]
Hein Kromhout
“Ik ha gjin fakânsje”, stelt Hein. Of, nou ja, eigenlijk wel nu hij in De Miente woont. Vroeger was hij boer in Jubbega. “Foar dy tiid ha ik wolris mei maten of in freondinne fuort west nei Dútslân en Luxemburg, letter net mear. Tsjintwurdich giet elkenien mar fier fuort. Ik soe sels ek noch wolris op reis wolle.” Voor de grap tegen Hilligjen: “Dan moat we mei syn beiden mar nei Kanada. En oars bliuwe we dêr.”Hein is nooit getrouwd, heeft dus ook geen kinderen die op bezoek komen. “Mar ik fermeitsje mysels wol, gean de dyk út en sa.” En natuurlijk biljarten. Als in de zomertijd er geen vrijwilligers zijn voor het biljarten, neemt Hein de organisatie over en zorgt hij ervoor dat er elke morgen gebiljart kan worden.
[caption id=”attachment_27247” align=”alignnone” width=”666”] Baukje Walstra.[/caption]
Baukje Walstra
“Wy gienen froeger wolris mei fakânsje nei Center Parcs yn Limburg en Brabân.” Als gezin met de kinderen, maar later ook met z’n tweeën. Zes kinderen kregen ze, die komen geregeld bij Baukje op bezoek. “Mar no yn de fakânsje is alles yn de harrewar, wat is it stil. Mar sy moat harren geneugten ek ha.” Toch verveelt ze zich geen moment. Heerlijk puzzelen en er is altijd wat te doen in het restaurant, waar ook de dagbestedingsgroep leuke dingen doet. “Dêr mei ik graach hinne gean, want ik wol minsken kennen leare.”Baukje werkte vanaf haar dertiende bij de boer. “Dan sei de boer op in sneon wolris: kinst ek wol in wike frij nimme. Dat wie dan te let om noch wat te organisearjen. Dan gie ik mar mei de boat fan Lemmer nei Amsterdam, wêr’t in broer fan mem wenne. Dêr wie ik dan in wike, dan gienen we ek nei Artis.”
[caption id=”attachment_27248” align=”alignnone” width=”900”] Jannie Kort.[/caption]
Jannie Kort
Vier keer is Jannie met haar man naar Canada geweest. “We gienen dan nei famylje.” Van de zes kinderen woonden er nog een paar thuis, maar die mochten overal wel logeren. Met het gezin gingen ze vroeger vaak kamperen op De Roggeberg in Appelscha, waar ze een seizoensplek voor hun caravan hadden. “Dat wie yn dy tiid in hiele lúkse.”In vakantietijd zweven de kinderen alle kanten op en komen ze niet zo vaak langs. “Mar ik ferfeel my nea. Ik mei graach de krante lêze.” En de ‘zusters’ een beetje plagen. “Dêr ha ik in soad wille mei.” Een van haar kleindochters is net terug van ruim drie maanden vakantie in Azië. Zaterdag, tijdens de verjaardag van haar zoon, hoopt ze alle verhalen te horen en foto’s te zien. “Ik ha fjouwer ansichtkaarten fan har krigen, se leart foar dokter.”
Het koffiepraatje in De Miente krijgt een prachtig besluit. “Hoi beppe”, klinkt het. Jannie kijkt op, begint te stralen. Daar staat zomaar dezelfde kleindochter. “Wy tochten, lit we beppe ris ferrasse.”
