‘Carexbewoners huren niet, wij gebruiken de locatie’
Nieuws Zijn dochter Roos vindt dat hij met zijn 68 jaar nu eindelijk eens moet settelen. Maar Douwe Reitsma is nog niet zover. “Ik in een huisje? Ik moet er niet aan denken. Hier heb ik ruimte en kan ik ademen.” Na drie jaar Trimbeets, verruilde Reitsma onlangs Gorredijk voor Beetsterzwaag.Douwe Reitsma huurt van Carex, een van de grote leegstandbeheerders in het Noorden. Nee, niet helemaal juist, corrigeert Douwe. “Als huurder heb je rechten. En die heb ik niet. Ik ben een gebruiker van de ruimte die Carex beheert. Mijn enige zekerheid is dat ik een vaste som per maand betaal.” Die gebruiksvergoeding is laag in vergelijking met reguliere huurprijzen, dat is zeker een van de aantrekkelijke kanten van Carexwonen. Energiekosten, vaste lasten, verzekeringen: het zit allemaal verdisconteerd in het all-inbedrag. “Ik woon zeg maar voor de helft van de prijs.” Daar staat de onzekerheid tegenover. Als de eigenaar van het pand de diensten van Carex opzegt, moeten bewoners zoals Douwe binnen vier weken vertrekken. Zo verhuisde hij onlangs van Gorredijk naar Beetsterzwaag. Zijn onderkomen in het kleuterlokaal van de voormalige basisschool Trimbeets ligt nu tegen de vlakte.
Bijna drie jaar woonde Douwe in het kleuterlokaal. Daarvoor zat hij lange tijd in de oude openbare basisschool van Frieschepalen, ook een locatie die Carex beheerde in opdracht van de gemeente Opsterland. “Zo langzamerhand ben ik veteraan.” Intussen woont hij in het onlangs ontruimde pand van fusieschool De Trime in Beetsterzwaag. Zo vanzelfsprekend gaat het niet altijd, maar als je je een beetje redelijk gedraagt als bewoner denkt Carex met je mee, aldus Douwe. Hij is blij met zijn nieuwe stek, wat ruimte betreft heeft hij niets ingeleverd. Aan de andere kant speelt toch ook de weemoed. “Ik heb met een hoop plezier in Gorredijk gewoond.”
Trimbeets Beach
Douwe kwam als eerste bewoner in Trimbeets. “Dan hoef je nog niet te overleggen. Zo heb ik de speelgoedopslag op het schoolplein omgeturnd tot kippenhok. En in de grote zandbak heb ik wat boompjes geplant en een buitendouche aangelegd. Een lange slang over de stoeptegels en het water warmde in de zomer vanzelf op: Trimbeets Beach.” De buurtkinderen vonden het prachtig. En ook hangjongeren ontdekten de plek, dat gaf in het begin wat overlast. “Maar als je dan met zo’n groepje praat, lost zich dat ook vanzelf weer op.” Wat later kreeg hij gezelschap van vier andere bewoners. Met elkaar deelden ze de keuken, het wasmachinehok en de doucheruimte. Dat ging goed, aldus Douwe, al bleef het onderling contact beperkt. “Op mijn directe buurman Gerard na waren de anderen nogal op zichzelf, dat heb je dan te respecteren. Gerard is hbo-student, met hem sparde ik af en toe over zijn studie.”Verrijkt
Douwe noemt zichzelf een typische Carexbewoner. “Tien jaar geleden besloten mijn vrouw en ik uit elkaar te gaan. We waren niet zozeer op elkaar uitgekeken, nog steeds komen we bij elkaar over de vloer, maar we wilden allebei wat anders.” In die tijd werkte hij nog als bedrijfspsycholoog en interim-manager in Groningen. “Ik kreeg het benauwd van mijn eigen bestaan. Ik wilde ruimte hebben om onafhankelijk om me heen te kijken.” Douwe verbrak de oude banden en koos voor het ongewisse: hij klom op een vrachtwagen en meldde zich voor woonruimte bij Carex. “Een vorm van reglementair kraken, leegstand heb ik nooit kunnen uitstaan.” Terugkijkend heeft hij geen moment spijt gehad van de rigoureuze wending. Toegegeven, de onzekerheid van zijn huidig bestaan speelt weleens bij hem op, maar tot nu toe pakt zijn keuze goed uit. “Al met al heb ik mijn leven verrijkt.”Intussen gepensioneerd heeft Douwe het drukker dan ooit. Hij helpt beginnende mkb’ers met het schrijven van ondernemingsplannen en adviseert bij het opzetten van goededoelenstichtingen. En hij voerde actie voor het behoud van de oude Skâns. Aan de buitenmaatse tafel in het midden van het lokaal schoven met regelmaat tien tot vijftien mensen aan voor overleg. En wijzend op zijn bureau met het grote computerscherm: “Dat is mijn hoek, van daaruit bestier ik mijn wereld. In deze ruimte komen ideeën vanzelf tot leven. Kijk bijvoorbeeld maar eens op bloeiendboerenland.nl.”
Op straat
Gerard is niet met buurman Douwe meeverhuisd. “In De Trime zitten alleen maar senioren en bovendien heb ik helemaal niks met Beetsterzwaag. Ik ben in Gorredijk opgegroeid, hier heb ik mijn sociaal leven.” Waar hij dan wel terechtkomt weet Gerard nog niet. “Carex heeft geen vervangende plek voor me, op dit moment is niets beschikbaar.”Gerard studeert multimedia design aan de Hanzehogeschool in Groningen. “Ik woonde eerst op kamers. Maar omdat ik op buitenlandstage ging, zocht ik naar wat goedkopers.” Met behulp van Carex vond hij in thuisdorp Gorredijk de tijdelijke oplossing. Hoe het hem bevallen is? Hmm, goed om weer terug te zijn. Maar eerlijk gezegd had hij meer van het groepswonen in Trimbeets verwacht. “Eigenlijk had ik alleen contact met Douwe, de andere bewoners zijn meer van het kluizenaartype. Jammer, want je deelt toch allerlei voorzieningen en dat verloopt soepeler als je een beetje openstaat voor elkaar.”
Hoe nu verder? Tja, terug naar zijn ouders vindt Gerard niet echt een aanlokkelijk vooruitzicht. “Als je eenmaal op jezelf hebt gewoond, wil je dat niet meer.” Misschien dat hij tijdelijk een slaapplek kan scoren binnen zijn vriendenkring. Zijn collectie brommers waar hij zo af en toe in huis aan sleutelt, vormt dan wel een probleem.”
