Boerenboelgoed op Flaeijelfeest
Cultuur Altijd al eens met vlaaien langs de deuren willen leuren? Of misschien een sigaartje uit oude doos? Dan moet je erbij zijn op het Boerenboelgoed van het Flaeijelfeest. Zaterdag 29 september (15.00 uur) gaan er zo’n vijftig bijzondere items onder de hamer.“Hoe hjit sa’n ding ek mar wer?”, vraagt Atze Abma zich af. Met Rudolf de Jong, Jelke Jelsma en Minno de Jong bekijkt hij de schatten die ze als boedelcommissie in de loop van het jaar hebben verzameld. Het houten kistje met sigaren is geen humidor, concluderen de mannen. Klemmen en schuiven zitten eraan. Geen idee eigenlijk wat het is. “Mar dy sigaren bin wol fan foar it rookbelied”, grapt Jelke. Ze tillen een ouderwetse verstofte kinderwagen uit de aanhanger, net als een grote houten schooltas en een metalen rond blik waarin een tiental vlaaien passen. “We ha ek wat foar de morbide minsken”, vult Rudolf aan. Hij wijst op de schraagjes voor onder een doodskist en de hoge zwarte hoed.
[caption id=”attachment_22319” align=”alignnone” width=”683”] Minno de Jong, Jelke Jelsma, Atze Abma en Rudolf de Jong.[/caption]
Een ouderwets boerenboelgoed past helemaal bij het historisch Flaeijelfeest. Vanuit een oude muziektent op feestterrein De Horne laten de organisatoren zien hoe zo’n boelgoed vroeger in zijn werk ging. Dat alles gebeurt onder leiding van omroeper en oud-Flaeijelvoorzitter Jappie Kuiper en al 27 jaar lang onder toeziend oog van notaris Yntze Hoekstra. Minno: “We litte it guod net taksearje, minsken moat ek wat gelok ha.” Dat is de charme van het boelgoed, beaamt Jelke.
Er worden niet alleen spulletjes verkocht, ook levende have staat op de biedlijst. Jelke: “Dit jier ha we in pear kalkoenen te keap. Ien mei in sek foer en de oare mei in tegoedbon foar de slachter en in kookboekje.” Ze kregen vorig jaar commentaar op de verkoop van een varken, zegt Rudolf. “Mar we wolle ek sjen litte dat as je fleis ite, dat fan in libjend bist west hat en net út in pûdsje fan de supermerk.”
Bieden tijdens het Boerenboelgoed activeert een soort Dagobert Duck-gevoel, denkt Rudolf. Hoewel het om het spel van bieden gaat, lopen de bedragen soms fors op. Elk jaar staan er bijvoorbeeld ook een aantal oranjekoeken op de biedlijst. “Der is wolris ien foar hûndert euro fuort gien. Dat wie in sport om tsjinelkoar op te bieden.” Tijdens het biedproces is het opletten geblazen. Even zwaaien naar een bekende kan zomaar betekenen dat je een bod hebt uitgebracht. “En je moatte goed sjen wêr’t je op biede. Foar’t je it witte ha je in stel piken kocht yn plak fan in bernewein”, grinnikt Jelke.
Rudolf en Minno zijn de struners van de boelgoedcommissie. Ze scoren mooie items op bijvoorbeeld vlooienmarkten. “We keapje ek wolris guod wêr’t we fan witte dat we der jild op ferlieze sille. Dan keapje we it gewoan omdat it sa’n leuk item is.” Ze hoeven er geen geld aan te verdienen, zegt Rudolf. In een schrift houdt hij bij wat er aangeschaft wordt, na afloop is er een verrekening met de Flaeijelorganisatie. Dus maar veel geld meenemen naar het Boelgoed? “It kin ek goedkeap hear. We wolle net yn de falkûle traapje dat we allinne mar djoer guod ha. It giet om it spultsje.”
Naast eigen inkoop krijgt de boelgoedcommissie ook spullen aangeleverd. Zo kregen ze ooit een bijzonder bureau. Het bleek het bureau te zijn waaraan Anna Blaman haar boeken schreef. Blaman (1905-1960) was de eerste vrouw die openlijk over lesbische erotiek schreef. Maar juist in dat jaar (2008) ging de verkoop tijdens Boerenboelgoed niet door, vanwege de regen. “Letter ha we it fuortjûn oan it Anna Blaman Huis yn Ljouwert.”
De afgelopen jaren kwamen op het boelgoed meer bijzondere items onder de hamer. Zoals vorig jaar een vaginale douche, hét anticonceptiemiddel uit eind 19e eeuw. In 2015 verkochten ze een museale travalje (hoefstal). Dit jaar is zonder meer de gesigneerde zeefdruk van Jopie Huisman een blikvanger. Maar wie weet, misschien dat toch de uit hout gebeitelde vleeskuip hoge ogen gooit, of de antieke radio, houten speelgoedvrachtwagen, ouderwetse damesklompen….
