Geweldig, die rijke boventoon van de E
Cultuur “Nog een keer bij 14 beginnen.” Tadadie zingt dirigent Jan Andries Dijkstra voor. Het is de eerste oefenavond na het kerstreces en meteen al krijgen de tien leden van het Opsterlands Strijkers Ensemble (OSE) een nieuw nummer voor de kiezen: de Lemmer-cantate van Pier Hoekstra.2019 is het Pier Hoekstra-jaar. Hoekstra (1919-2005) was van 1959 tot 1982 directeur van de Opsterlandse Muziekschool. Daarnaast dirigeerde hij veel koren en harmonie- en fanfaregroepen waaronder het OSE. Van zijn hand verschenen veel arrangementen, liederen en composities, waaronder de Lemmer-cantate. Het OSE oefent vanavond voor een gezamenlijk optreden in april in de Piterkerk in Lippenhuizen met de koren Te Wûnderlik en Excelsior Lemmer. Het Lemster koor stond ooit onder leiding van Hoekstra.
“We gaan verder met pamdietadam.” Het is grappig stelt Jan Andries vast. De Lemmer-cantate is als blaasmuziek geschreven. “Je merkt dat het met strijkers lichtvoetiger klinkt.” Daar gaan ze nog een keer, de drie eerste violisten, drie tweede violisten, altviolist en drie cellisten. “Die lange noten moeten nog iets meer doen: tiediediediedeliedie”, instrueert de dirigent. En nog maar een keer opnieuw. “Hoor je hem ook, die E?”, glunderend kijkt hij naar de cellisten. Die rijke boventoon, machtig mooi.
Weer verschijnen nieuwe muziekbladen op de standaards. Alhoewel, nieuwe? De partituren ogen oud en zijn handgeschreven. Het is de Wiener sonatine no.6 van Mozart, door Pier Hoekstra bewerkt voor blaasorkest. Een heel andere vingerzetting dan ze gewend is, constateert Riet Renkema. En tjongejonge wat veel nootjes constateert de violiste naast haar. Onverstoorbaar, ingespannen, turend of relaxed, hoe de strijkers ook spelen, ze lijken weinig moeite te hebben met dit voor hen onbekende stuk.
Het Opsterlands Strijkers Ensemble werd als vereniging in 1972 opgericht door Herman Valken, Jacomien Boersma en Lies Kuyl. Dirigenten waren onder andere Anne Vogel, Pier Hoekstra en Karst Overwijk. Sinds ruim tien jaar is Jan Andries Dijkstra de leider. “Op dit moment zijn we ontzettend onderbezet”, zegt voorzitster Annemieke Hupsel. “Iedereen die een beetje kan spelen, is dan ook welkom.” Aanmelden kan via hupselma@kpnmail.nl of 0516-452 052.
[caption id=”attachment_24108” align=”alignnone” width=”900”] Lies Kuyl.[/caption]
Lies Kuyl ‘Ik was de jongste’
In 1972 was Lies Kuyl een van de oprichters van het Opsterlands Strijkers Ensemble (OSE). “Ik was met 21 jaar de jongste.” Daarvoor speelde ze in een samengesteld orkestje dat was begonnen door Joop Valk, docent aan de muziekschool in Beetsterzwaag. Inmiddels speelt de violiste al vele jaren met evenzoveel plezier bij het ensemble. “Ik bespeel de viool van mijn moeder, dat maakt het heel emotioneel voor mij. Mijn moeder overleed toen ik negen was. Misschien is het wel daarom dat ik nog steeds speel.” Maar ook, en misschien vooral wel, is het samenspelen met de andere strijkers voor haar een van de grootste genoegens. “In zo’n kleine groep hoor je elkaar goed. Ik vind het een uitdaging om het zo goed mogelijk te doen.”
[caption id=”attachment_24107” align=”alignnone” width=”900”] Johan Beenen.[/caption]
Johan Beenen ‘Ik bin let begûn mei fioelespyljen’
“It is moai om mei in ploech te spyljen. Allinne kinst it wol ferjitte.” Johan speelt ‘pas’ zo’n 25 jaar bij het ensemble. Hij op zijn 47ste begonnen met vioolspelen. Als jonge knaap speelde hij accordeon. Muziek maken verdween uit zijn leven tot hij 27 jaar geleden viooldocent Karst Overwijk sprak. “Ik frege him of hy al hast mei pensjoen wie, dan koe hy my moai fioelles jaan. Ik hie sa’n Chinees fioeltsje mar koe net in noat lêze.” Jarenlang volgde hij bij Karst lessen en ging met hem mee toen hij dirigent werd van het OSE. “Dat wie op in krityk momint, der wiene mar seis spilers mear.” Sinds die tijd speelt hij letterlijk de tweede viool.
[caption id=”attachment_24106” align=”alignnone” width=”900”] Annemieke Hupsel (midden).[/caption]
Annemieke Hupsel De bijzondere cello uit 1776
“Ons strijkersgroepje in Beetsterzwaag werd acht jaar geleden opgedoekt. Ik had gehoord van het OSE en ben eens gaan kijken.” Ook Annemieke begon pas op latere leeftijd met muziek maken. Een bijzonder verhaal met een bijzonder instrument. “Mijn opa was beroepscellist. Na zijn overlijden kregen wij de cello. Toen mijn moeder overleed, zaten we met die cello. Een vriend van mijn broer wilde het instrument wel leren te bespelen. Toen dacht ik: hij? Ik probeer het zelf.” Zo nam ze op 42-jarige leeftijd de strijkersstok ter hand. “Het is een cello uit 1776 met een bijzonder mooie klank. Dat valt meteen al op al ik stem. Samen muziek maken is nog altijd een bijzondere ervaring.”
[caption id=”attachment_24105” align=”alignnone” width=”900”] Riet Renkema.[/caption]
Riet Renkema ‘Het leuke is dat je met z’n allen bent’
Met haar 86 jaar is Riet de senior van het ensemble. Ze speelt eerste viool. “Ik speel ook in het Fries Symfonie Orkest, maar dan de tweede viool.” Een ervaren rot in het vak? “Ik ben ook pas laat begonnen. Voordien speelde ik wel piano of orgel maar dan ben je wel vaak alleen bezig. Het leuke van dit ensemble is dat je het samen doet, dat je met z’n allen bent.” Is ze met haar hoge leeftijd dan ook de beste speler van het ensemble? Relativerend: “Ach, de een is de beste violist en de ander de oudste.”
