Geschiedenis

Nog even en het is weer 4 en 5 mei. De momenten waarop Nederland jaarlijks stilstaat, om de volgende dag de vrijheid te vieren. 

In onze regio besteden leerlingen van de basisscholen al rond half april volop aandacht aan deze onderwerpen. Omdat rond die data in 1945 deze regio is bevrijd. Afgelopen week waren er herdenkingen in onder andere Gorredijk, Bakkeveen en Ureterp.

Op het eerste oog lijken deze herdenkingen ieder jaar vergelijkbaar. De boodschap verandert niet, al wordt er ieder jaar stilgestaan bij weer een nieuwe brandhaard ergens in de wereld. Een nieuwe plek waar kinderen slachtoffer zijn van idealen van volwassenen. Maar de wereld verandert en de geschiedenis lijkt steeds complexer.

Ooit was het eenvoudig. Je had goed en slecht, wit en zwart. Langzamerhand kwam er steeds meer oog voor grijs, zo eenvoudig bleek het toch allemaal niet in te delen. Zeker niet als het lukt om met de ogen van toen te kijken. Zonder te weten wat je nu weet. De tv-serie De Joodse raad heeft wat dat betreft veel ogen geopend.

Geschiedenis bestaat echter niet alleen uit historische feiten, maar ook uit gevoel en emoties. En dan is het belangrijk van welke kant je het bekijkt. Verliezers en winnaars hebben namelijk zelden dezelfde lezing van de gebeurtenissen. Is dat niet de complexiteit waar we steeds meer op stuiten? Wat de een als onze geschiedenis ziet, is niet altijd de geschiedenis zoals de ander die beleeft. Nu de wereld eigenlijk een dorp is geworden, komt de ene die andere veel vaker tegen. Online en in levende lijve.

En dan wordt het des te belangrijker om tolerant te zijn, je in die ander te verplaatsen en ook begrip te hebben voor dat andere perspectief. Was het maar zo eenvoudig als het klinkt.

Arend Waninge