Leerlingen De Treffer staan stil bij oorlog, bevrijding en vrede

Vrijdagochtend stonden kinderen van De Treffer even stil bij mensen die hun leven verloren voor de vrijheid van anderen. “Hier staan we even stil. En ook al is het maar even, het krijgt vast een plekje in je geheugen”, zegt juf Nyke tegen de leerlingen uit de groepen 7 en 8 en de combinatieklas 6/7.

“We staan ook even stil omdat we er samen voor willen zorgen dat het vrede blijft, dichtbij en veraf. Dagelijks komen beelden uit de Gazastrook en Oekraïne voorbij. En dan beseffen we dat vrede niet vanzelfsprekend is.” Plechtig leggen Zein en Mirthe een krans bij het monument voor de gevallen verzetsstrijders en dan is het een hele minuut stil. Desley leest zijn gedicht over de Joden, over de pijn, de maatregelen en hun uiteindelijke dood. Hilje maakte een gedicht over Anne Frank dat begint met de krachtige zin ‘Anne Frank zat vast in de boekenkast, omdat er oorlog was’. Ook Fenna schreef een gedicht over de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog en sluit af met een heldere boodschap: ‘Nog steeds is er veel ruzie op aarde wat ons soms doet beven, mensen, wees lief voor elkaar en geniet van het leven!’.

Zein en Mirthe leggen de krans.

Bij het graf van Gerke Numan vertelt meester Marinus een verhaal dat hij zelf in zijn jeugd hoorde. “Mijn kameraad Cor zijn pake Sietse zat in het verzet. Ik was een keer met Cor bij pake en we speelden op zolder. Daar vonden we een ijzeren buis met een handvat. Pake wat is dat, vroegen we. Dat is de loop van een stengun, zei hij, die had hij overgehouden van de oorlog. Wij vroegen pake om te vertellen over de oorlog.” De kinderen hangen aan zijn lippen; meester vertelt over hoe Sietse van der Werf samen met Gerke Numan op 14 april 1945 in het torentje van het postkantoor zat, naast de Hoofdbrug. “De Duitsers wilden alle bruggen kapot maken zodat de Canadezen er niet langs konden. Gerke en pake Sietse hadden handgranaten gekregen en gehoord dat je die moest gooien en dat ze dan na twee seconden ontploften.” Dat bleek pas na vijf seconden te zijn, de Duitsers konden wegkomen en beschoten later de verzetslieden. En toen kreeg Gerke Numan een kogel in zijn hoofd waardoor hij overleed. Marinus vertelt over hoe de rest van de verzetslieden ontsnapte via de weilanden.

Bij de graven van de Engelse vliegeniers.

Als einde van de herdenking vertelt juf Chantal bij de graven van de Engelse vliegeniers hoe zij omkwamen in de strijd om de bevrijding van Nederland. Stil luisteren de kinderen ook naar dit verhaal. Vragen zijn er ook, heel veel. Die mogen straks gesteld worden als ze terug zijn op school.

Sinds 1989 hebben de basisscholen van Gorredijk een oorlogsmonument geadopteerd. Elk jaar op of rond 14 april, de bevrijdingsdag van Gorredijk, leggen ze een krans. De Librije doet dat bij de gedenkplaat ter nagedachtenis aan de omgekomen Joodse inwoners van het dorp, vlak naast de naar verzetsstrijder Gerke Numan vernoemde Hoofdbrug. De Treffer legt een krans bij het monument van de gevallen verzetsstrijders op de begraafplaats aan de Hegedyk. School Loevestein legt de krans bij de koperen gedenkplaat van Jan Eisenga in Museum Opsterlân, de Gordykster onderwijzer werd in 1943 door de Duitsers gefusilleerd.