Zomerconcert: Francis, Rutger en de regen
CultuurBEETSTERZWAAG Na twee jaar afwezigheid gaf het Noord Nederlands Orkest zondag weer het traditionele Zomerconcert in de tuin van Lauswolt. In de regen kwam een keur van bekende muziek voorbij. Met speciale aandacht voor Lauswolts overleden buurman Rutger Hauer.
Bij aankomst is er direct een glas wijn. “Die kunt u bij u houden, het glas wordt in de pauze weer gevuld.” Op het grasveld een groot overdekt podium, ervoor keurig in rijen opgestelde stoelen. De honderden bezoekers speuren eerst nog even naar bekenden voordat ze hun gereserveerde stoel opzoeken. Het Noord Nederlands Orkest zit al klaar. Alle kaartjes waren razendsnel uitverkocht. De verwachtingen zijn hooggespannen.
Marc van Gulick, directeur Landgoed Lauswolt: “Fijn dat u er weer bent. De laatste keer, in 2019, was het heel erg warm. Weet u het nog?” Het trouwe publiek knikt instemmend. “Dit jaar is het podium gedraaid, zodat u niet in de zon hoeft te kijken.” Het concert is een eerbetoon aan acteur Rutger Hauer, die jarenlang naast Lauswolt woonde en in juli 2019 overleed. “Hij zei dat hij genoot van ons concert, terwijl hij op de motorkap van zijn landrover zat.”
Gastvrouw en sopraan Francis van Broekhuizen zingt enkele muziekstukken van Puccini en Gershwin. Het publiek is een en al oor. Velen dragen een fleurige hoed of pet; met een goed glas wijn nemen ze de muziek tot zich. Hoog in de lucht neemt een eenzame ooievaar poolshoogte. Dan valt de eerste druppel, snel volgen er meer. Veel meer. De eerste bezoekers vluchten onder de luifels. De overgrote meerderheid blijft rustig en trekt de plastic poncho aan die ze bij binnenkomst hebben gekregen.
Francis is naast een goede sopraan, ook een goede entertainer: “Wat zijn jullie zielig! Trek rustig je poncho aan, dan vertel ik intussen een grap.” Ze heeft al snel de lachers op haar hand, er ontstaat een ontspannen sfeer. Plots is er een zee van plastic dat harmonisch meedeint met de muziek. Al snel vermengen de klanken zich met de regendruppels. De regen deert Francis niet. Ze blijft zingen als een Italiaanse nachtegaal, tussendoor anekdotes strooiend. “Goethe had het erg met zichzelf getroffen en schreef onder elk gedicht: ‘Goed, hé!’” Na bijna een uur is het pauze. De regenflarden waaien weg, het is droog, tijd voor een wijntje en een hapje. De poncho’s kunnen af; een schuchter, bleek zonnetje komt tevoorschijn.
Pier de Vries (80) uit Harlingen is een trouwe bezoeker, vandaag is zijn tiende keer. “Wy komme hjir graach. Ik ha al hiel wat fan dy glêzen weitikke,” knipoogt hij. Na de pauze speelt het orkest vooral filmmuziek, waarbij er speciale aandacht is voor de films waarin buurman Hauer meespeelde. De melodieën van Floris, Turks Fruit en Soldaat van Oranje zwieren door de bossen van Beetsterzwaag. Francis richt zich tot de echtgenote van Hauer die ook in het publiek zit: “Ik wilde vroeger altijd een beschuitje eten met Rutger Hauer. Zo’n mooie man.”
De ooievaar is ondertussen teruggekeerd en blijft dreigend rondjes vliegen boven het hooggeëerd publiek. Weldra verschijnen weer donkere wolken, opnieuw gaan de poncho’s aan. De laatste muziekstukken worden begeleid door gestaag vallende regen. Het verstoort de stemming niet. Zeker niet als Francis het slotlied van Ramses Shaffy inzet: ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder...’
