Linedance is meer dan country
Stetson op, cowboylaarzen aan en knauwende countrymuziek. Zo ging dat tijdens de hype van linedansen in de jaren negentig. De linedance van nu is behoorlijk gemoderniseerd. Ook bij The Golddiggers Chainball die vooral genieten van het sociaal gebeuren met een lekker stukje muziek.
! Renske Woudstra
Luxwoude Wat bleef is de aloude vorm van dansen: met een groep dansen in een formatie die uit meerdere rijen bestaat. Dat doen de 27 leden van linedancegroep The Golddiggers Chainball al 25 jaar elke woensdagavond met veel plezier. “En we gaan door tot en met de rollator”, zegt Map Huisman lachend. “Ik denk dat de chemie van de groep er in zit dat de vaste kern hier samen mee is begonnen.” Het begon 25 jaar geleden vanuit het clubwerk van Timpaan, vertelt Willie Inia. Ze kregen toen linedanceles van de bekende dansleraar Jacob Meijer. “We krigen in bepaald oantal lessen en dat wie it. Doe ha we as groep besletten om troch te gean.” Hun groepsnaam baseerden ze op Chainball, zoals toen de dansgroepen van Dansschool Jacob Meijer heetten.
Nog de enige
Om de week kreeg de groep les van Meijer, de andere week oefende de groep het geleerde onder begeleiding van Willie. En zo doen ze dat nog, hoewel Jan Jager, pleegzoon van Meijer, het lesgeven al snel overnam. “Rond 1999 heb ik alle linedancegroepen van mijn vader overgenomen. Toen waren dat wel zeven groepen per week; de groep in Luxwoude is de enige die nu nog over is.” Linedance raakt evenals stijldansen uit de mode, ervaart Jan. “Het is jammer dat de jeugd er een beeld van oubolligheid bij heeft. Dat hoeft niet. Linedance hoeft niet countryachtig te zijn met laarzen en cowboyhoed, maar kan hartstikke leuk zijn met een goed en vrolijk stuk muziek.” Het scala aan genres is breed en varieert van salsa tot rock en pop. “We doen gewoon linedance, zoals je dat ook wel zag in films als Saturday Night Fever. Het is ongeveer fiftyfifty met zo nu en dan country en rock, maar ook nummers van bijvoorbeeld Adele en Elton John.”
Saamhorigheid
Optreden doet de groep niet meer, bij gebrek aan vraag. De kracht van de groep zit, naast het leuke van samen dansen, in de saamhorigheid en gezelligheid. Maar volgens Map ook in de samenstelling van de groep. "Iedereen komt oorspronkelijk uit deze omgeving en blijft hangen, waar ze ook naartoe verhuizen.” Het is dan ook bijzonder gezellig aan de stamtafel in 't Trefpunt waar de avond met koffie start. Jan: "En ook de ‘derde' helft is heel belangrijk." De nazit met borrel dus. Genoeg gepraat. Willie trekt de schuifdeuren van de grote zaal open. "We beginnen met een opfrisser”, kondigt ze aan. En daar gaan ze: "Two, three, four en voor detail, achter detail, achter zij-over-detail.”