Te lang
ColumnEr waren tijden dat ik politieke debatten verslond. Live urenlang via internet kijken. Geweldig. Vooral het spel en de manier van debatteren. Maar het boeit mij veel minder. Tot mijn spijt.
De afgelopen dagen keek ik slechts fragmentjes van de verkiezingsdebatten. Het was vooral veel. Veel debatten. Veel mensen. Veel moddergooien. Veel anderen de maat nemen. En vooral weinig eigen standpunten naar voren brengen. Weinig anderen met argumenten proberen te overtuigen. Weinig inhoud. Maandagavond zat Mark Rutte bij Vandaag Inside, iets om toch naar uit te kijken. Omdat het anders leek te worden dan al het andere.
Rutte bleef glansrijk overeind in het drie-tegen-ééngevecht. Hele tirades volgden over wat er allemaal mis was en waarom de premier zijn biezen moest pakken. Het ging zo van dik hout, dat Rutte amper hoefde te reageren. En deed hij een poging, dan viel direct een van de anderen wel weer over hem heen. Dit optreden heeft Rutte geen stemmen gekost, misschien wel opgeleverd.
Op Twitter reageerde iemand dat de heren van VI ervoor hadden gezorgd dat hij sympathie voor Rutte had gekregen. Iets wat hij nooit voor mogelijk had gehouden.
Wilfred Genee viel helemaal uit de toon. Normaal gloreert hij als aangever. Als slinkse uitdager die de anderen aan tafel tot ferme uitspraken probeert te verleiden. Maandag was Genee geen presentator, geen discussieleider, maar rechter. Hij bleef maar drammen over het noodzakelijke aftreden van Rutte. Waar waren de zo welkome vileine vraagjes?
En Gijp? Die geloofde het allemaal wel. Hij bemoeide zich er niet mee. Tot Genee zijn zoveelste lange statement had afgegeven. Gijp pakte Rutte bij de arm zoals hij dat vaak doet. ‘Vond je de vraag te lang?’, was alles wat hij onderkoeld zei. Perfect samengevat in minder dan tien woorden. Wij rolden thuis van de bank.
Arend Waninge