Er wacht een anaconda bij de U3 Run
SportNIEUWEHORNE De derde U3 Run in Nieuwehorne op 19 februari komt snel dichterbij. De survivalrun voor teams van drie personen over weilanden, door bossen en sloten in en om Nieuwehorne vergt de nodige voorbereidingen. “Wêr is de meetlat? Dy peal moat twa sentimeter nei links!”
Ydo de Vries (50) is een van de organisatoren en hij is parcoursbouwer. Dat is geen klusje dat je even tussendoor doet, het parcours moet aan allerlei veiligheidsvoorwaarden voldoen. Ydo en zijn mannen zijn al een paar weekenden in de weer om alle touwen en palen aan elkaar te knopen of te schroeven. Houtje-touwtjewerkzaamheden noemen ze het gekscherend. Onder het genot van een kop koffie legt hij de sfeer uit van een survivalrun: “Se wolle allegear winne, mar nei de tiid drinke se allegear itselde bakje kofje. Der binne gjin rangen of standen. It giet allinnich om de ear.”
De wedstrijd begint en eindigt in de sporthal van Nieuwehorne. Het parcours is in totaal vijf kilometer lang, waarbij de deelnemers over vele hindernissen moeten kruipen en klimmen. Deels over de sportterreinen en door het dorp, maar ook door de weilanden, sloten en bossen. Eén en al variatie dus. Een survivalrun gaat volgens Ydo om uithoudingsvermogen, kracht en klimtechniek. “Op kracht allinnich rêde je it net. Der komt folle mear by sjen.” Dit jaar is de derde editie, nadat de tweede editie vorig jaar een echte ‘corona-editie’ werd. “Doe wie alles ôfset. Der mocht gjin publyk by komme.”
Kop-over-kop
Er zijn meer survivalruns in Nederland en ook in Friesland worden elk jaar wel een paar georganiseerd. Maar volgens Ydo heeft Nieuwehorne toch een eigen karakter, de U3 Run is anders dan de andere wedstrijden. “Wy ha in kop-oer-kop-wedstriid. Dat is unyk yn Nederland. Ik bin benijd hoe de dielnimmers dêrmei omgeane.” Bij een kop-over-kopwedstrijd bestaat een team uit drie deelnemers waarbij de eerste loper het eerste rondje van vijf kilometer loopt, kruipt en klimt. Het tweede rondje doen de eerste en de tweede loper. Tenslotte lopen alle drie teamleden het laatste derde rondje samen. De recreanten starten als team tegelijk en mogen elkaar onderweg ook helpen. “Sa’n team moat dus ek goed gearwurkje kinne.”
Scheepstros
Ydo houdt van het bedenken van nieuwe hindernissen, maar vooral van nieuwe aspecten om een team te laten samenwerken bij het oplossen van problemen. Ydo heeft nu al voorpret: “Se moatte ek in ‘scheepstros’ fan acht meter meinimme en dy oer allegear hindernissen sjen te krijen. Sa’n tros is krekt in dikke slang, in anaconda.”
Survivallen is een typische wintersport, want het weer speelt een belangrijke rol. Of het nu vriest, sneeuwt of regent, de survivalrun gaat altijd door. Het is niet voor niets een overlevingstocht. Een survival. In februari is de temperatuur hoe dan ook laag en dat betekent dat de juiste kleding en schoenen erg belangrijk zijn. Ydo: “By oare wedstriden ha ik wolris sjoen dat se it iis út ‘e sleat hellen.”
De opbouwploeg is nu al een paar weekeinden aan het werk, maar er zijn nog veel meer vrijwilligers bij een survivalrun betrokken: Ydo: “Wy ha ûngefear 120 oant 130 frijwilligers. Bygelyks ferkearsregelaars, foar catering en EHBO.”
Op zoek
In het bos achter de sportvelden wordt ook een deel van het parcours uitgezet. Vrijwilligers zetten ladders tegen de bomen en bevestigen zware, ronde balken tussen twee bomen. Na een paar minuten is er weer een hindernis klaar en zo vorderen de voorbereidingen gestaag. Ydo en zijn mannen struinen verder door het bos op zoek naar nog meer paadjes en bomen om de volgende hindernis te maken. “Sjoch, dizze twa beammen. Hjir kinne wy ek wol wat mei. Wêr is de meetlat?”
u3run.nl
