Wispolia dagdroomt van de vierde klas
SportTERWISPEL Wispolia is aan de hand van trainer Guido Pen bezig aan een uitstekend seizoen. De club uit Terwispel mikt dit jaar op een eindklassering in de top vijf, maar vindt zichzelf na zeven speelronden terug aan de kop van de ranglijst van de vijfde klasse A.
Aan een kampioenschap wil Pen niet denken, daarvoor is de weg nog te lang. “Het zou wel fantastisch zijn, Wispolia heeft nog nooit in de vierde klas gespeeld.” Natuurlijk dagdromen ze in Terwispel weleens over de titel. Als je bovenaan staat is dat normaal, maar zover is het nog lang niet, stelt Pen. Wispolia is na zeven duels weliswaar nog ongeslagen, maar presteert niet stabiel.
Bovendien vraagt de trainer zich af hoe zijn spelers omgaan met de druk van de rol van koploper “Aan de kop komen is één, aan de kop blijven is een ander verhaal. De nummer één stuit altijd op meer weerstand. Er wordt op ons gejaagd.” Pen is bovendien benieuwd hoe zijn elftal reageert op de eerste nederlaag, die met de week dichterbij komt. En het moet een beetje meezitten. Zo haakten vorige week clubtopscorer Dennis Verloop en Luitzen de Vries af met blessures. “Dat zijn belangrijke jongens voor ons.”
Wat er ook gebeurt, het is niet nieuw voor de 62-jarige geboren Amsterdammer. Het hele leven van Pen draaide om voetbal. “Alleen maar.” Als 15-jarige werd hij gescout door SC Heerenveen en hij kwam uit voor Ajax, ADO Den Haag en FC Zwolle. In Zwolle sloot Pen in 1991 na bijna 150 wedstrijden in het betaalde voetbal zijn actieve carrière af om zich aan het ambt van trainer te wijden. Sindsdien was Pen bij twintig clubs actief, onder meer als hoofdtrainer, assistent, jeugdtrainer en hoofd opleidingen. Hij werkte voor de profclubs PEC Zwolle en Cambuur en was bij de amateurs van het laagste tot hoogste niveau actief. Afgelopen zomer kreeg hij Wispolia onder zijn hoede. Daarnaast werkt Pen op deeltijdbasis als wedstrijdsecretaris voor VV Heerenveen.
Geen poeha
Als oud-prof stoorde Pen zich aanvankelijk aan de beperkingen van het werken bij amateurs, maar dat leerde hij snel af. “Daar frustreer je alleen jezelf mee. Als het niet goed gaat wil ik nog weleens zeiken, maar dat is typisch Amsterdams. Mijn vader kwam uit Steggerda en had als credo ‘niet lullen maar poetsen’, dat past goed bij me, ik heb geen poeha.”
Pen heeft wel een stelregel: afspraak is afspraak. Bij Trinitas ging het daardoor enkele jaren geleden mis. “We kozen voor een bepaalde aanpak, maar toen dat niet meteen werkte, gingen mensen hun eigen koers varen. Moest ik in discussie met 17- en 18-jarigen, dan ben ik weg. Het trainen is mijn beroep, maar ook mijn hobby. Ik wil niet met ergernis in mijn lijf rondlopen.”
Guido Pen - Sietse de Boer
In Terwispel voelt Pen zich thuis. Hij houdt van de dorpse mentaliteit van: ‘doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’. Bij Wispolia heeft de trainer de beschikking over een goede en homogene selectie, een groep zonder uitgesproken uitblinkers. “Dat is onze kracht; als we wisselen worden we niet meteen zwakker. Het is wel een jonge groep, daardoor is ons spel soms wisselvallig.”
Met Wispolia probeert Pen verzorgd voetbal te spelen. Het vechtvoetbal in de vijfde klas maakt hard werken noodzakelijk, maar hij laat zijn elftal vanuit een duidelijk idee voetballen. “Er zijn afspraken over wat we doen bij bijvoorbeeld balverlies, balbezit en corners. Het zijn basisregels, maar het is geen keurslijf, spelers hebben een bepaalde vrijheid nodig om hun kwaliteiten te kunnen tonen.”
Mix van kwaliteiten
Pen denkt dat het een mooi seizoen kan worden. Hij gelooft in de potentie van zijn selectie, die een mix van kwaliteiten bezit. “We hebben jongens die makkelijk scoren en achterin is het solide met de minst gepasseerde defensie. Voor de beker speelden we tegen derde- en vierdeklassers en bleven we keurig op de been.” Wil Wispolia de hoge klassering handhaven, dan moeten de withemden wel stabieler presteren. Twee weken geleden tegen FFS was het niet goed genoeg en mocht Wispolia niet klagen over gelijkspel. “Gelukig speelden onze naaste achtervolgers gelijk, maar we willen niet afhankelijk zijn van fouten van de concurrentie.”
Pen (62) traint nog met veel plezier, maar beseft dat het einde van zijn carrière in zicht is. “Ik denk weleens aan stoppen. Mijn generatie is opgeleid, maar werkt ook op basis van ervaring. De nieuwe lichting trainers gebruikt nieuwe methoden. Op een gegeven moment moet je plaatsmaken, dat is een natuurlijk proces.” Promotie zou voor het 72-jarige Wispolia een geweldig succes zijn. “Maar dat kunnen we alleen met zijn allen. Iedereen moet hetzelfde doel voor ogen hebben en houden en bereid zijn een stap extra te doen voor elkaar. Als we dat doen, kunnen we een eind komen.”