arend column 2
arend column 2 Nel Wierenga

Draait doooor

Column

Daar zat ik woensdagmiddag klaar met koffie en gebak. Voor een redactieoverleg met de vijf freelance medewerkers, die samen met mij de krant wekelijks vol schrijven. Dat doen we niet zo vaak, het contact verloopt vooral via de telefoon, de mail en de app. In opmaat naar de kerstkrant leek het een goed idee, vonden zij ook. 

We vertellen ze niet zo vaak hoe blij we zijn met hun inzet. Ik ben niet zo kwistig met complimenten. De waan van de dag bepaalt vaak het tempo. Altijd maar dooooor. Op naar de volgende deadline. Zo ben ik in de journalistiek ook opgevoed. 

Als beginnend journalist werd ik vrij snel vaste medewerker van landbouwvakblad De Boerderij. Als ik vroeg om reactie op mijn werk, antwoordde de adjunct-hoofdredacteur: ‘Dat wij je iedere week weer opdrachten geven zegt genoeg.’ Kort door de bocht, dankzij die constante (maar ook heerlijke) deadlinedruk. 

Twee dagen na ons samenzijn barstte de bom rond De Wereld Draait Door. De val van Matthijs van Nieuwkerk werd door ingewijden al langer voorspeld. Het Volkskrantonderzoek over de kermende redacteuren achter de schermen kwam desondanks stevig binnen. Ik ben een groot fan van Matthijs, van zijn werk dan. 

Ik smulde er vaak van, het ontroerde mij regelmatig. Hij liet zijn kijkers met zoveel cultuur, muziek, geschiedenis en wetenschap kennismaken. Vaak met een verrassende, niet-alledaagse invalshoek. Bijna altijd positief, vaak buitengewoon enthousiast.

En niemand was zo goed in staat om bij iemands jubileum, afscheid of overlijden een treffende hulde te brengen. Vaak met klaroengeschal. Die klaroen krijgt nu over hemzelf ineens valsere tonen. Hij verdwijnt voorlopig helemaal van de buis. Eerst maar eens even nadenken. 

Matthijs draait doooooor, het krijgt ineens een heel andere klank.

Arend Waninge