Wel of niet
ColumnZaterdag stonden boeren op het industrieterrein van Gorredijk, uit op een gesprek met Tweede Kamerlid Romke de Jong. Hij reed langs, maar stopte niet. Geen gesprek. Deed hij daar goed aan? Of juist niet? ‘Ik kauje der al dagen op om’. De boeren zeggen dat ze na een gesprek weer zouden zijn vertrokken.
Van een vervelende sfeer was ‘s ochtends ook niets te merken. Nu bleven ze tot halverwege de avond tot de dreiging van ontruiming steeds concreter werd. Een gesprekje van misschien een half uur had veel spanning, frustratie en ergernis kunnen voorkomen. Maar toegeven aan een blokkade past waarschijnlijk niet in Haags beleid.
Misschien was er wel een instructie om juist niet te praten, uit angst dat anders alle Kamerleden op de komst van boeren konden wachten. En wie weet wat er achter de schermen de afgelopen week allemaal al wel niet is gebeurd.
Maar ik kan mij ook voorstellen dat de boeren een paar vragen voor Romke hebben. Vorig jaar vóór de verkiezingen riep hij in deze krant: ‘Den Haag hat te min each foar de kânsen dy’t it plattelân biedt.’ En Romke wilde meer platteland naar de Kamer brengen. Nog een citaat: ‘Boeren wolle wol skeakelje, as wy harren mar in reëel perspektyf biede kinne.”
Uitspraken waar boeren hem nog graag eens aan wilden herinneren. Dat geldt ook voor de journalist die ze optekende. Maar tijd voor een interview is er nu niet, appte het Kamerlid vorige week, enkele dagen voor de boeren in actie kwamen. Een gemiste kans. Als je het platteland voorafgaand aan de verkiezingen inzet en vervolgens te pas en te onpas pronkt met Fryslân, dan kun je ook nu de bal verwachten.
Wat kent de stikstofdiscussie zo al veel gemiste kansen. Voor daadwerkelijke oplossingen en draagvlak zijn gesprekken nodig. Veel gesprekken. Hoe goed ik de frustratie van de boeren ook begrijp, daarvoor is het nog niet te laat. En zeker niet te vroeg.
Arend Waninge