Vrachtwagens wachten op grote reis
Thema AutoTERWISPEL Wie over de A7 rijdt, heeft ter hoogte van de afslag Gorredijk vast weleens gedacht: ‘Wat moeten al die vrachtwagens daar midden in de weilanden?’ Vanaf de snelweg lijkt het wat rommelig, maar niks is minder waar.
Hoge bomen ontnemen het zicht op wat er bij Smilda Trucks precies gebeurt. Op het oog staan er tientallen oude vrachtwagens lukraak geparkeerd. Het lijkt wel een sloperij. Maar hoe dichter je erbij komt, hoe netter het eruitziet. Grote vrachtwagens staan keurig naast elkaar in de rij. Met de kop vooruit, gewassen en geboend. Hier heerst orde. Marten Smilda (52) gaat er eens rustig voor zitten aan de keurig opgeruimde koffietafel: “Mijn opa is het bedrijf in 1935 gestart in Nieuw-Roden. Dat begon met het bouwen van boerenwagens. Later is dat overgegaan op vrachtwagens.” Het bedrijf van opa Smilda liep zo goed dat het al snel te groot werd voor Nieuw-Roden. Vandaar dat het bedrijf verhuisde naar de huidige locatie aan de A7 bij Terwispel. Marten: “Dit is een goede plek. Je zit zo op de grote weg.”
Van opa en vader
Marten zelf verliet school op zijn 15e, zonder technische opleiding. Hij leerde alles van zijn opa en vader. Smilda Trucks richt zich nu hoofdzakelijk op gebruikte vrachtwagens en aanhangers. Marten: “We hebben normaal iets van 150 tot 200 vrachtwagens hier staan. Nu maar veertig, er is weinig aanbod.” Transportondernemingen rijden momenteel langer met de wagens door, onder andere door de slechte levering van onderdelen. Marten maakt zich niet echt druk om de lage aanvoer van vrachtwagens. Het bedrijf loopt nog steeds goed en veel groter hoeft het ook niet: “Je kunt je niet meer dan zat eten. Groter en meer? Dat mag een ander doen.”
Smilda lijkt misschien een lokaal bedrijf dat alleen zakendoet in het noorden van het land, maar niets is minder waar. Marten: “De vrachtwagens komen uit het hele land en ik verkoop momenteel vooral vrachtwagens aan Afrika en Zuid-Amerika. Daar kunnen ze onze trucks nog goed gebruiken.” Als Smilda een truck verkoopt, verzorgt Marten het transport naar Antwerpen of Amsterdam en alle benodigde verschepingsdocumenten. “Veel van die klanten heb ik nooit gezien. Dat gaat allemaal via internet of de telefoon. Soms wil zo’n man nog een autootje voor zijn vrouw. Dan gaat die ook mee in de aanhanger.” Voor een bedrijf dat handelt in grote vrachtwagens is het stil op het terrein. Alleen de A7 op de achtergrond produceert de nodige decibellen. De tientallen schoongeboende vrachtwagens staan geduldig in het zonnetje te wachten tot het hun beurt is om verscheept te worden. Marten: “Van de buren heb ik nog nooit een klacht gehoord. Ze komen weleens langs en dan drinken we een kop koffie.”
‘Ik heb hem nu’
Met ingehouden trots laat Marten de grote loods op het terrein zien. Tien vrachtwagens van allerlei merken en met opschriften van bedrijven uit alle windstreken staan naast elkaar. Grote motoren liggen in metershoge rekken. De vloer is aangeveegd en er is geen geur van benzine of olie te bekennen. Een koper kijkt rond en ontdekt plots een grote, rode Amerikaans aandoende Volvo-truck: “Die is van mijn buurman geweest. Dat was zijn favoriete truck. Daar wilde hij altijd in begraven worden!” Marten kijkt hem even aan: “Dat gaat niet lukken. Ik heb hem nu.”