Vrijwilligers vv Tijnje: ‘Je moatte it meiïnoar dwaan’

TIJNJE In leeftijd lopen ze nogal uiteen, maar in hun liefde voor en betrokkenheid bij voetbalvereniging Tijnje zijn er geen verschillen. Meint van Dantzig (71), Hendrik van den Berg (55) en Meinder Ziel (27) steken hun vrije uurtjes graag in de plaatselijke voetbaltrots. “Je moatte it meïnoar dwaan, no.”

Meint van Dantzig is import. Hij kwam decennia geleden over uit Espel en is vergroeid geraakt met het Op- sterlandse dorp. Omdat zijn zoon ging voetballen, raakte Meint betrokken bij VV Tijnje. Nou ja betrokken, hij zat en zit er tot over zijn oren in. Meint was: lijnentrekker, bestuurslid, consul, scheidsrechter en alweer negentien jaar grensrechter bij het eerste team.

“Ach, ik heb nu ook alle tijd van de wereld”, vertelt de goedgemutste pensionado. “Het is nu wel minder dan vroeger, hoor. Er zijn tijden geweest dat ik op zaterdagmorgen een jeugdwedstrijd floot, ’s middags leider was bij de A1, zondagochtend scheidsrechter bij het tweede en ’s middags vlagde bij het eerste. Ik leefde zo’n beetje op het sportveld.”

Hendrik van den Berg is elftalleider. Ook hij draait lang mee bij de voetbalclub. Hendrik speelde twintig jaar in de hoofdmacht van Tijnje, tot een knieblessure hem dwong af te haken. Na een voetballoze pauze, waarin hij een huis bouwde, maakte hij een comeback in de lagere teams. Hendrik is nu alweer drie jaar en met veel plezier leider bij het eerste elftal van Tijnje, onder leiding van trainer Robert Spoelstra. 

Meinder Ziel kon als gevolg van een botafwijking zelf niet op niveau spelen. Hij voetbalde voor het CP-elftal van Drachten en werd vijf jaar geleden gepolst voor de taak van leider. In die rol voelt Meinder zich als een vis in het water. ”It befalt prima. Ik moat allerhande saken regelje en dat leit my wol.” Dat wordt onmiddellijk beaamd door Hendrik. “Meinder is in topper, ik ha respekt foar hoe’t  hy it docht.” 

Eensgezindheid 

De taken rondom het eerste zijn verdeeld. Meinder is de regelneef. Hij zorgt voor de materialen, maakt een schema voor de spelers wanneer ze naar de verzorgster moeten en hij regelt oefenduels en scheidsrechters voor de vriendschappelijke potjes. “En hy hâldt yn ‘e gaten oft de spilers sneontejûns net te let op bêd geane. Allinnich dan bliuwt hy sels oant let yn de kroech hingjen”, vertelt Hendrik met een knipoog. 

Hendrik is de intermediair tussen trainer en spelersgroep. Met zijn jarenlange ervaring voelt hij de spanningen die soms leven bij voetballers precies aan. “Fuotbal is emoasje. In jonge dy’t wiksele wurdt, of net altyd spilet, hat soms de smoar yn. Ik wit hoe’t it wurket en kin útlizze wêrom besluten naam wurde. Sy meie efkes lulk wêze, mar dêrnei moatte de noazen wer de selde kant op wize.”

Eensgezindheid en betrokkenheid zijn uiterst belangrijk. Zeker in een amper 1.500 zielen tellend dorp als Tijnje, weet het trio. Alleen samen red je het. De beste spelers kunnen niet zonder een goed bezette reservebank. De eerste acht namen staan altijd vast. “Maar”, stelt Hendrik, “de nûmers sechtjin en santjin binne bepalend foar de kwaliteit en krêft fan it team.” 

Verbroederen

Met de saamhorigheid en beleving zit het goed. Na thuisduels blijft de voltallige groep hangen en ook bij uitwedstrijden, zelfs na een nederlaag, wordt in de kantine van de tegenstander een biertje gepakt. “Sommige clubs nemen zelf een kratje bier mee, maar zo zijn wij niet”, vertelt Meint. Sport hoort te verbroederen, vinden de mannen. Op het veld mag het donderen, na afloop moet alles vergeven en vergeten zijn.

De drie nemen trouw iedere dinsdag en vrijdag een kijkje bij de training. Op vrijdag is het een drukte van belang in de kantine. Dan trainen alle seniorenteams en is er steevast een gezellige nazit. Het nuttige wordt met het aangename verenigd. Meinder: “Dy jûnen binne goed foar de bining, mar omdat alle spilers der binne kinne wy ek drekst ôfspraken meitsje oer wa’t mei welk team mei moat.” 

Hendrik en Meinder nemen hun petje af voor de 71-jarige Meint die nog wekelijks langs de lijn rent. De grensrechter krijgt soms het nodige naar het hoofd geslingerd, maar gescheld gaat het ene oor in en het andere uit. “Er zijn gemene clubgrensrechters, maar ik vlag eerlijk. De eigen jongens foeteren ook weleens, maar als het geen buitenspel is, steek ik de vlag niet omhoog.”

Prachtige indeling

Tijnje is ingedeeld in de vijfde klasse B zondag, een competitie met veel regionale clubs zoals Blue Boys, Oldeboorn, Langezwaag, Wispolia en Aengwirden. Een prachtige indeling, aldus Hendrik die vindt dat clubs gebaat zijn bij veel duels met streekgenoten. “Dêrtroch komt der in soad publyk.” Mocht Tijnje, dat nog kans maakt op nacompetitie, promoveren, dan hoopt hij dat Tijnje opnieuw regionaal wordt ingedeeld. 

Over de eigen aanhang zijn de mannen lovend. Tijnje kan rekenen op de steun van een grote en trouwe achterban met fans van jong tot oud. “Der sitte ek echte âldtsjes by. Jan Overwyk bygelyks, is al 76, mar komt sawol thús as út altyd te sjen. Super toch?”, besluit de elftalleider.