Samen kerst: Jildou, Jan Jurjen, Jan, Diana, Nazar, Oksana, Mark en Tetiana.
Samen kerst: Jildou, Jan Jurjen, Jan, Diana, Nazar, Oksana, Mark en Tetiana. Foto: Sietse de Boer

Samen onder één dak in Ureterp

Nieuws

URETERP De uit Kiev afkomstige Oksana woont met haar kinderen en schoonmoeder sinds maart bij de familie Van der Velde in Ureterp. Onder hetzelfde dak van de verbouwde boerderij. Ze wennen aan Ureterp, maar het verlangen naar Oekraïne blijft. En het samenleven? Zonder problemen. “Wy soenen it sa wer dwaan.”

“We kunnen nog steeds niet geloven dat we nu hier zijn. We leven in een sprookje. Ons huis lijkt wel op een museum. Alsof we in een film zitten”, zegt Oksana (38), terwijl ze achter in de stal van de verbouwde boerderij van Jan en Diana van der Velde in Ureterp zit. 

Ze woont sinds maart dit jaar met haar twee zoontjes Mark (5) en Nazar (8) en haar schoonmoeder Tetiana (69) in Ureterp. Onder één dak met Jan en Diana van der Velde en hun kinderen Jildou (16) en Jan Jurjen (12). Eén dak, maar in feite twee huizen. De Oekraïense gasten in het voorhuis en de familie Van der Velde in de verbouwde stallen. Daar vindt het gesprek ook plaats. Jan: “Dit hûs is makke foar dûbele bewenning.” Beide families hebben een eigen keuken en woon- en slaapkamers. Diana: “In wike foardat se kamen, ha wy noch in badkeamer klearmakke.”

Via Slowakije

Oksana en haar familie komen uit Kiev en zijn via Slowakije in Nederland beland. Een week voor de oorlog begon waren ze al verhuisd naar het westen van Oekraïne; haar man vond het daar veiliger voor hen. Toen de oorlog uitbrak, vluchtten ze met de bus naar Slowakije waar ze tijdelijk in een kerk konden logeren. Oksana: “We hadden een kleine koffer en een rugzak bij ons met kleding en wat speelgoed. De sokken van mijn zoontjes zijn inmiddels kapot, maar ze willen ze houden. Ze zeiden: “Mam, niet weggooien! Die sokken komen uit Oekraine.”

In Slowakije kreeg Oksana plots een appje van Ieme Rein van der Velde, de broer van Jan. Zij kenden elkaar omdat Ieme Rein jaren geleden al eens in Oekraïne was geweest. Ze hadden steeds contact gehouden. Jan: “Ieme Rein sei tsjin harren dat hy wol in plak wist wêr’t se hinne koenen. Sa bin se hjir bedarre. Wy ha der gjin momint spyt fan hân. Wy ha noait spul hân. Ik soe it sa wer dwaan.” Oksana’s man werkt ondertussen in een opvangcentrum voor vluchtelingen in West-Oekraïne en haar schoonvader woont nog in het midden van het land. 

In Ureterp leven Oksana en haar gezin ondertussen een heel ander leven. Ver weg van de angst en de terreur gaan de beide jongens naar de basisschool in het dorp. Ze kunnen inmiddels al behoorlijk Nederlands lezen en spreken. Jan: “It âldste jonkje lêst sa in hiel sinterklaasgedicht op. Ja, wier!” 

Goede slager

Schoonmoeder Tetiana luistert geduldig mee, terwijl het gesprek in het Engels wordt gevoerd. Zij was kok in een schoolkantine waar ze de warme maaltijden van de leerlingen klaarmaakte. In Ureterp kijkt ze graag rond welke etenswaren er te koop zijn. “Jullie hebben hier een erg goede slager. Ze hebben fijn varkensvlees met van die vetrandjes.” Oekraïners houden namelijk van ambachtelijk eten.

Jan: “Wy helje iten út potsjes of pûdsjes. Sy wolle it sels mei- tsje. Mar se ite no moarns ek bôle, oars hienen se dan ek waarm iten.” Nederlanders zijn volgens Oksana wat eten betreft wel veel meer georganiseerd: “Wij eten als we honger hebben. Nederlanders eten op vaste tijdstippen. Om zes uur ’s avonds.”

De kinderen waren al snel thuis in Oerterp. Ze hebben vriendjes en ze kunnen net als Nederlandse kinderen al op jonge leeftijd fietsen. Oksana: “Mijn schoonmoeder had vijftig jaar niet gefietst, dat is te gevaarlijk in Kyiv. Hier fietsen mensen met losse handen en kijken ondertussen op hun telefoon. We waren heel verbaasd!”

De school bevalt beide jongens ook erg goed. Ze zitten in groep twee en groep vijf en genieten van het Nederlandse onderwijssysteem dat veel minder streng is en minder eisen stelt aan de kinderen. Oksana: “Hier krijgen ze meer aandacht en daardoor willen ze meer leren. De jongens hielden niet van de gymles daar, maar hier vinden ze het prachtig. Ze willen elke dag wel sporten.” Zelf geeft Oksana les aan Oekraïense leerlingen op middelbare scholen in Burgum en Drachten. 

Zo stil mogelijk

Wat vraagt het samenleven van de twee gezinnen onder één dak? Oksana: “We proberen altijd zo stil mogelijk te zijn en we willen vooral geen problemen veroorzaken voor hen. We zijn erg dankbaar dat wij hier mogen wonen.” Jan en Diana zijn wel wat gewend, met zelf ook opgroeiende kinderen. Jan: “Se meie bêst wol wat mear lûd meitsje, hear.” 

De Oekraïners zien wel wat kleine cultuurverschillen. Veel Oekraïense mannen houden bijvoorbeeld de deur open voor vrouwen, Nederlandse mannen doen dat veel minder. Oksana: “Nederlanders zeggen ook tijdens een gesprek dat ze naar de wc moeten. Dat vinden we heel vreemd. Een Oekraïner loopt dan weg en zegt niks. Een Oekraïense vrouw zegt dan vaak dat ze haar neus even moet poederen.”

Heimwee

De kinderen en Oksana hebben een nieuw levensritme gevonden. School en werk. Schoonmoeder Tetiana heeft meer moeite met haar nieuwe leven. Ze heeft heimwee naar Oekraïne. Oksana: “We bekijken weleens oude foto’s van hoe we in Oekraïne leefden. We waren toen veel te druk en genoten te weinig van ons leven. Die foto’s koesteren we nu.” 

Aanvankelijk dachten ze dat de oorlog snel voorbij zou zijn en dat ze voor de zomer weer naar huis terug zouden keren, dat liep anders. “We zeiden dat we weer thuis zouden zijn voordat de tulpen in Nederland in bloei zouden staan.” Nus staan Kerst en oud en nieuw voor de deur. Elk jaar een speciale tijd, voor Oksana en haar gezin wordt het dit jaar anders dan in al die vorige jaren. 

Maar in Ureterp zijn er ook cadeautjes, een kerstboom en veel heerlijk eten. Toch zijn er verschillen. Oksana: “In Oekraïne gaan kinderen langs de deuren, zingen kerstliedjes en krijgen dan snoep. Om tien voor twaalf luisteren we altijd naar de toespraak van de president op televisie.” 

Hoe ze de jaarwisseling hier gaan vieren? Dat weten beide gezinnen nog niet, concrete plannen ontbreken. Oksana: “Maar we oefenen al met oliebollen eten.”

Meer SA!

De Driving Range van Golfclub Lauswolt in Beetsterzwaag.
Weekendtip: open dag bij Golfclub Lauswolt Sport 8 minuten geleden
Goudsmid Pepi Hoitinga.
Pepi: trouwringen met ieder een eigen touch Ondernemen 25 minuten geleden
Afbeelding
Spannende jacht in Gorredijk Nieuws 15 uur geleden
Afbeelding
Meld je nu aan voor webinar: waarom in 2024 een woning kopen? Ondernemen 15 uur geleden
Afbeelding
Fedde en Lieke Column 20 uur geleden
Wethouder Durk Durksz en Warner de Leeuw van ELAN
Parkeerverbod geldt niet voor scholeksters Nieuws 22 uur geleden
Gjalt Wijma.
'Lekker de zorgen van je af fietsen' Nieuws 28 mrt, 07:41
Xander Wagenaar juicht na zijn winnende treffer tegen Opende. De middenvelder gelooft nog volop in lijfsbehoud van RWF in de derde klasse B.
RWF wil zware nacompetitie ontlopen Sport 28 mrt, 07:39