Zonder moeite zeventig jaar samen
NieuwsBAKKEVEEN Een platina huwelijksjubileum komt niet veel voor in Nederland. Vorig jaar vierden 327 echtparen hun zeventigjarig jubileum. Sinds maandag 9 mei horen Haring (91) en Jeltje (92) de Vries-Oenema bij het selecte gezelschap dat deze mijlpaal heeft bereikt.
Nu moest er dan maar een stukje in de krant, want zeventig jaar is toch heel wat, zegt Jeltje met pretlichtjes in haar ogen. “Doe’t we 60 en 65 jier troud wienen, fûnen we dat net sa nedich.” Die zeventig jaar heeft hen helemaal geen moeite gekost, zegt haar echtgenoot.
Het was liefde op het eerste gezicht, vertelt Jeltje. Geen twijfel over mogelijk, vult Haring aan. Heel toepasselijk was dat in ’t Oog, de jeugdclub die werd gehouden op Allardsoog aan de Jarig van der Wielenwei. Elke week bezocht Haring de club. Jeltje was daar toevallig een keer met een vriendin. Ze werd dan wel geboren in Bakkeveen maar bracht haar jeugd door in Haulerwijk. Haring is geboren en getogen aan de Mjûster Wei in Bakkeveen, vlak tegenover de plek waar ze nu wonen.
Haring begon als bakkersknecht in Bakkeveen, op zijn veertiende, want toen kwam hij van de lagere school. “Yn de oarloch moasten wy acht klassen dwaan, dat moast fan de Dútsers.” Toen ze trouwden, waren er bijna geen woningen. Ze konden voor één jaar een oud huisje huren. “Doe maar”, zei Haring zijn mem. Jeltje: “Want as je ien kear in hús hienen, dan krigen je dêrnei earder in oar hús.” Dat lukte, weer gingen ze naar een tijdelijk oud huurhuisje, op Allardsoog, waar ze met hun dochter woonden. “It wie sa’n kâlde winter”, herinnert Jeltje zich. “Eins moast nachts de kachel oan foar ús dochter, mar dat doarden wy net.” Vanwege de kolendampen, verduidelijkt Haring. Een paar maanden duurde dat, toen konden ze een huis kopen in Haulerwijk.
Elke zaterdagmorgen begon Haring om half drie bij de bakker in Bakkeveen, door de week was dat om vijf of zes uur in de ochtend. Hij moest er op de fiets naartoe. Een lange tocht, ze woonden tegen Veenhuizen aan. Vijf jaar was hij bakker, inmiddels hadden ze ook een paar koeien. “Stadichoan skarrelen we wat foarút mei it buorkjen, dus wurke Haring der noch wat by.” Hij deed van alles, van arbeider tot zandlader. “En doe koenen wy it spul fan syn folk keapje en koe hy thús oan it wurk.” Dat was de boerderij aan de Mjûmster Wei waar hun zoon nu boert. Toen het met het boerenbedrijf wat minder werd, besloot Haring daarnaast veekoopman te worden. Dat bleef hij tot ze in 1983 verhuisden naar een klein boerderijtje aan de overkant van de weg.
Jeltje korfbalde vroeger en speelde gitaar. “Mar doe’t ik in húshâlding krige, hold dat op. Letter ha ik noch wol skildere.” Haring was voetballer. Beiden fietsten ze veel en ze zijn nog altijd sportliefhebber, ze kijken graag naar een match op tv. “En we ha altyd in soad mei de bern mei west mei de hynders. Wat in genot, dy hynstesport.” Ze lezen graag de krant, Jeltje maakt de woordpuzzels, de buurjongen van veertien verzorgt hun tuin. Haring en Jeltje kregen twee dochters en twee zoons, dertien kleinkinderen en achttien achterkleinkinderen. Met in totaal veertig man vierden ze het huwelijksjubileum bij De Wâldsang.
