Afbeelding
Logo-Ferhaal-Helje-vast-voor-de-komende-weken

Ferhaal Helje in Gorredijk, Bakkeveen en Wijnjewoude

Nieuws
Het is vakantie! Dat betekent dat de mailbox van de Sa!-redactie opdroogt. Geen probleem. Dan gaan we er de komende weken gewoon opuit, zonder agenda. Op stap in ons eigen verspreidingsgebied. De verhalen liggen immers op straat. Wij halen ze wel op. Wilt u ons uitnodigen om iets te laten zien of om uw verhaal te doen? Stuur dan een mail naar redactie@sa24.nl.

IJskoud na hittegolf

Van de twee Zomerspeeldagen in de Groene Long van Gorredijk werd de vrijdag ruim van tevoren afgelast, het was onverantwoord warm. Op de koelere zaterdag stond een ijskoude beleving klaar voor alle kinderen die wilden spelen.
Toch wel zweten voor de grote witte pinguïn in het witte teddypak. “Ik heb schoenen aan want het regent hier. En als je geen schoenen aan hebt, dan smelt je.” Lachend luisteren een paar kinderen, ja het zal wel. Het is aangenaam toeven op het grote veld bij de skatebaan, al was het alleen al vanwege de plaatsnaamborden: bij alle elf steden is een leuke speelactiviteit. En: een mega ijskasteel, sneeuwpoppen en een wandelende sneeuwman uit Disneyland. Er is net een buitje geweest; het zet geen zoden aan de dijk, vindt een vader.
“Jullie zullen wel denken, wat doet die man met muts op en sjaal om.” Onder de grote partytent spreekt wethouder Libbe de Vries de jonge deelnemers toe. Het zijn er nog niet zoveel, merkt medeorganisator Tineke Wassenaar van Timpaan Welzijn. “Foarich jier wienen der hûnderttweintich bern. It komt allegear altyd wat letter op gong.” Dus zullen er vanmiddag wel meer komen, denkt ze. Het was nog best spannend om de speeldag door te laten gaan. Na de hitte van de afgelopen week, zijn er voor deze dag onweersbuien voorspeld. “Mar kinst it ek net meitsje om it net trochgean te litten. It is al sa lang oankundige en de bern rekkenje der op.” De afgelaste vrijdag is verschoven naar het einde van de vakantie op dezelfde plek. Dan gaan de buurtsportcoaches Highlandgames organiseren.
Om tien uur zijn de Elfstedenspelen begonnen. De wethouder komt een half uurtje later om de dag officieel te openen. Met opzet, vertelt Tineke. “We hopen dat der dan al wat mear bern wêze soenen.” Er is net een lekkere regenbui gevallen. Lekker koel, vindt de wethouder. De kinderen vinden het supercool om een wedstrijd te touwtrekken tegen de wethouder en Focko Visser, bestuurder van Timpaan. Gelukkig krijgen de twee mannen hulp van de sneeuwman en twee jonkvrouwen. Toch verliest het vijftal van de kids. Geen punt, meent Libbe de Vries: “Nu leren we wat verliezen is. En een goede verliezer is ook een winnaar.”
It giet oan! Met stempelkaarten om de nek waaieren de deelnemers uit over de elf steden. “Hij is best goed voor een jongen”, verklaart een meisje bij het stokkenvangen in Harlingen. In Stavoren lukt het stempelen niet helemaal. Geen wonder, net heeft de rij kinderen een spelletje met natte sponsjes gedaan. Die kaart is te nat, verzucht de stempelaar. “Je moet kracht zetten”, helpt een jongetje haar. “Zal ik het even doen?”
Een EHBO’er fluistert Tineke Wassenaar iets in het oor. Er is onweer op komst. In de verte klinkt gedonder, bliksemschichten schieten boven de bomen. “Kom jongens, we gaan binnen lasergamen.” Gelukkig mogen ze hiervoor een ruimte gebruiken in obs FlambouTrimbeets. De opblaasattracties gaan plat. Straks, als het onweer met windstoten voorbij is, blazen ze daar wel weer lucht in.

Regen!

Eindelijk is het er: de regen. En hoe! Een enorme bak vol hemelwater stortte zaterdagmorgen uit boven Gorredijk. In een mum van tijd dikke plassen op de weg en kleine tsunami’s onder de wielen van langsrijdende auto’s.
De brillenwinkel staat plotsklaps vol mensen, zouden die echt allemaal een bril nodig hebben? Op de stoep langs een bomenrij staat een verlaten kinderfietsje. De kleine berijder schuilt veilig in moeders armen. Daarnaast proberen nieuwe Nederlanders te schuilen onder een geheven doos. Op het Hofland banjert een van de weinige voetgangers onverstoorbaar door de regen, het water glijdt af langs zijn royale hoed. Onder een doorbuigende paraplu trotseert een enkeling de stortbui op de Pater van Ulden Draai. Het winkelcentrum van de Turfmerk is een ideale schuilplaats. “Wy sjogge it moai oan, dit is geweldich!”, verklaart een oudere heer, tevreden over de Compagnonsvaart blikkend. Een moeder wurmt haar huilende kind uit een grote omslagdoek. Op straat stopt een wit busje. “Kom mar,” stelt de moeder het kindje gerust, “heit is der al.” Een van de heren op leeftijd kijkt het aan, schiet te hulp. “Lukt dat?”, vraagt hij de moeder die worstelt met kind en grote tas. Hij neemt de tas over en helpt ze naar heit in het busje.
O, van de Sa! Die krant kent Frouk van der Zalm wel, hij valt bij haar dochter op de mat. “Ik wachtsje even oant it ûnwaar dien is, dan fyts ik wer nei de kemping.” Ze kamperen op Minibospark Jubbega. “Myn man is even mei de auto fuort. Ik tocht, ik kin moai op ‘e fyts om boadskippen.” Ze wijst de fotograaf op een leuk fenomeen in de onderdoorgang. Door een pijp klettert daar de regen als een waterval op de tegels. “Ik ha der sels krekt ek in foto fan makke.” Een voorbijganger grapt: “Ik zou er net onder gaan staan om te douchen, maar ik heb geen shampoo.”

Twee zwijntjes en een 11-koppige zonnebloem

In het varkensverblijf van Boris en Parel bloeit een zonnebloem met wel elf koppen. “En der sitte noch mear knoppen oan”, wijst Geke Haisma van de Mandewyk in Bakkeveen op de bolletjesvorming bij de scheuten. “Wûnderlik net?”
De zonnebloem kwam zomaar spontaan op. “Nei alle gedachten hat it siedsje yn de muesli fan Boris en Parel sitten”, vermoedt Geke. Naast wat groente- en fruitafval voert ze haar hangbuikzwijntjes elk dag twee scheppen varkensmuesli. Boris komt ondertussen even poolshoogte nemen bij zijn zonnebloem. “Sit”, maant het baasje. En warempel, Boris luistert. “Se binne sa tûk”, zegt Geke terwijl ze Boris eens lekker over de rug krabt. Zindelijk ook. Als babyzwijntje heeft ze Boris nog een paar maanden in huis gehad, voordat ze hem aan de twee jaar oudere Parel toevertrouwde. Sindsdien scharrelen de twee samen rond, ook wel los op het erf. “Se meie net op de dyk komme, witte se. En se gean ek net it lân yn efter hûs.” Wat voor lol ze beleeft aan haar zwijntjes? “Se sjogge der sa aardich út. En se binne eigensinnich, dêr hâld ik fan.” Deelt echtgenoot Wouter haar liefde voor de dieren? Niet per se. “Wouter fynt it moai omdat ik it moai fyn.” Toen ze na jaren samenwonen uiteindelijk toch trouwden, gebeurde dat in een grote feesttent achter huis. Met een kussentje vastgebonden op de rug bracht Boris de ringen binnen. “Our best man”, grinnikt Geke. “Mar net om it ien of oar. Jim komme hjir dochs foar de sinneblom?”

Overpeinzing bij De Griene Weach

Jannie Wouda uit Drachten maakt een rondje op de fiets over Bakkeveen. Bij De Griene Weach stapt ze even af. “Nuver al dat plastik yn de feart.” Bij nadere inspectie stelt Jannie haar mening bij. Al het plastic huishoudafval vormt een sculptuur, begrijpt ze. Ze ziet er een golf in. Is dat de bedoeling? “En hoe liket it mei al dat grien?” Ach, dat zijn allemaal groenten: tomaat, kool, pompoen, knolselderij. “Hoe better ast dernei sjochst hoe dúdliker it wurdt.” Die zonnepanelen ernaast zorgen er zeker voor dat de groenten voldoende water krijgen met dit warme weer?  Het drijvende kunstwerk is een protest tegen de wegwerpmaatschappij en stemt tot nadenken over waar het in het leven over zou moeten gaan. Wat mooi gedaan. En jammer genoeg maar al te waar. Wat ze op haar dagelijkse fietstochtjes allemaal niet tegenkomt aan rotzooi in de bermen en in de bossen. En heus niet alleen van de jeugd. “Ik begryp it net. As jo wat meinimme foar ûnderweis dan is it dochs gjin muoite om it lege spul ek wer mei werom te nimmen?”

Crocky laat zich niet interviewen

Normaal gesproken heeft Crocky meteen van bed af het hoogste woord. Maar op deze zonnige morgen in het voortuintje aan de Russchenreed houdt de grijze roodstaart de snavel stijf toe. “Se is ferlegen”, vergoelijkt  Sjoukje de Vries. Doorgaans begroet Crocky vreemden met een vrolijk “Ah jonguh”. En afscheid nemen gaat gepaard met: “Doei, tuut, tuut”.  In Wijnjewoude geniet Crocky lokale bekendheid vanwege haar vriendelijke begroetingen. Als Sjoukje een rondje door het dorp fietst, gaat Crocky mee op het stuur. Maar vandaag is Crocky op haar hoede. Zo gauw fotograaf Sietse de camera op haar richt, wendt ze de kop consequent af. Ook jongste dochter Naomi kan haar niet verleiden tot een koprol. De meiden van Sjoukje zijn alle vier opgegroeid met de twintig jaar oude papagaai. Nu de twee oudsten op zichzelf wonen, trekt Crocky vooral naar Naomi. “Miskien wol se wol dûnsje.” Op haar mobieltje zoekt Naomi naar ‘Always look at the bright side of life’, Crocky’s favoriet. En jawel, het liedje blijkt onweerstaanbaar. Al headbangend hipt de papagaai opeens over tafel. “Se pikt safolle op, dat hast sels net yn de gaten”, weet Sjoukje. Het fluittoontje van de buurman, het geluid van de Senseo, ook duiven roept Crocky na. “Nee, gjin flokwurden. Dêr ha ik in hekel oan.”

Meer SA!

Afbeelding
Spannende jacht in Gorredijk Nieuws 12 uur geleden
Afbeelding
Meld je nu aan voor webinar: waarom in 2024 een woning kopen? Ondernemen 12 uur geleden
Afbeelding
Fedde en Lieke Column 17 uur geleden
Wethouder Durk Durksz en Warner de Leeuw van ELAN
Parkeerverbod geldt niet voor scholeksters Nieuws 19 uur geleden
Gjalt Wijma.
'Lekker de zorgen van je af fietsen' Nieuws 22 uur geleden
Xander Wagenaar juicht na zijn winnende treffer tegen Opende. De middenvelder gelooft nog volop in lijfsbehoud van RWF in de derde klasse B.
RWF wil zware nacompetitie ontlopen Sport 22 uur geleden
Afbeelding
Nieuw seizoen doortrappen van start Sport 22 uur geleden
De vijfendertig kilometer lange mountainbikeroute wordt onderhouden door vrijwilligers.
Mtb-routes worden elk jaar stukje beter Sport 27 mrt, 14:27