In elke steen zit iets verstopt

SIEGERSWOUDE De witte hoopjes worden gestaag groter. Zacht geluid van rasp op steen klinkt. Op zandkussentjes gemaakt van spijkerbroeken houden de brokken steen het evenwicht onder de noest werkende handen van cursisten beeldhouwen. We zijn in de werkplaats van Dieuwkes Beeldhouwkunst.

Louise uit Drachtster Compagnie vijlt langzaam maar zeker een engel uit een brok speksteen. “Je kunt twee dingen doen”, zegt ze. “Een steen kopen en zien wat er in zit of een steen kopen die past bij wat je gaat maken.” Zo werkt dat met beeldhouwen: je eigen idee uitvoeren en daar een steen bij zoeken of je laten leiden door de vorm van de steen zelf. Louise koos voor het eerste: “Ik wilde een engel maken en heb dit blok speksteen daar op gekocht.” Ze is voor het eerst op les bij Dieuwke Akkerman-Land.

Eigen hand

In elke steen zit iets verstopt, zegt Dieuwke. “En ik ha dêrneist genôch foarbylden om te brûken.” Maar werken vanaf een foto wil niet zeggen dat de cursist dat beeld precies namaakt. Iedereen heeft er zijn eigen hand in en dat is het mooie. Zelf begon ze in 2000 met een cursus beeldhouwen, elf jaar later ging ze lesgeven. Eerst in Surhuisterveen en sinds 2018 in Siegerswoude. “En foar dy tiid die ik al langer bernefeestjes.”

Naast workshops beeldhouwen geeft Dieuwke nog steeds kinderfeestjes waarbij de kids (vanaf 9 jaar) zelf een kleinere steen mogen bewerken. Een tas vol voorbeelden heeft ze: een olifantje, engeltje, hartje, uil. “Mar se meie ek sels wat betinke.” Het meest echter geeft ze cursussen of groepsworkshops voor volwassenen op dinsdagavond, woensdagmiddag en woensdagavond, naast haar baan als activiteitenbegeleider bij De Zijlen.

Met de rasp

“Dieuwke moat mar even op de achterkant úttekenje hoe’t de fljerken moatte”, zegt Teddy uit Surhuisterveen. Ze maakt een zwaan uit een groot brok albast van zo’n 22 kilo. De zachte ronding aan de voorkant toont al de kop, maar het is lastig om de veren aan de achterkant op de goede plek te krijgen. 

“Sjoch,” wijst Dieuwke, “ik tekenje hjir earst de sturt dan kinst dêr de rasp yn sette. Dan dogge we straks de flerk.” Teddy pakt een fijne kromme rasp om daarmee de gebogen lijn een halve centimeter uit te diepen. Verslavend werk? “Ja, hartstikke leuk. Ik sit al foar it fyfde jier by Dieuwke.”

Timmermansoog

Oud-timmerman Harm uit Oosterwolde: “Dit moat in fûgel wurde.” Het voorbeeld staat op zijn telefoon maar daar hoeft hij met zijn timmermansoog niet veel naar te kijken. Willy uit Surhuisterveen heeft eigenlijk geen voorbeeld nodig. “Doe’t ik dizze stien seach tocht ik: wat kin ik dêrút meitsje? Dan pakst in boek mei foarbylden derby en doe fûn ik in flinter dy’t wol in bytsje op dizze stien like.” Dus tovert ze nu naar eigen idee een vlinder uit de speksteen. Maar hij moet wel een beetje echt lijken, vindt ze.

Op een handdoek ligt een uil te drogen. Dieuwke heeft de uil net gepolijst in water met schuurpapier. En dan komt het toverkunstje: ze wrijft het beeldhouwwerk op met steenwas. “Sjoch, no komt de kleur hielendal nei boppe.” Want dat is altijd de verrassing: bij beeldhouwen weet je pas op het allerlaatst welke kleur er uit dat grijzige blok steen komt.

dieuwkesbeeldhouwkunst.nl