Bikergroet
ColumnVan heinde en verre zijn ze gekomen om A3 de laatste eer te bewijzen. Tijdens het uitoefenen van zijn passie zijspanrijden is hij plotseling uit het leven weggerukt.
Een prachtig kleurrijke man, biker in hart en nieren. Veel motorvrienden hebben hun intrek genomen in een plaatselijk hotel, om op tijd te kunnen zijn. Vandaag is het zover. Het is alsof de wereld stilstaat en het ‘gewone’ dagelijkse leven er niet toe doet.
Rond het middaguur zijn de weergoden ons goed gezind. De intense stilte die er heerst, wordt onderbroken door de geluiden van een breed scala aan arriverende ronkende, dampende, kleurrijke motoren. De eerste bikers stellen zich op, op de hen aangewezen plek. Sommige motorrijders blijven op hun machines zitten, anderen omhelzen en condoleren de familie en elkaar. De verslagenheid is immens.
Bikers krijgen een goudkleurige rouwband uitgereikt en nemen hun plaatsen in. Een golf van ontroering gaat door de menigte wanneer de rouwmotor zijn positie voor het uitvaartcentrum inneemt en zijn motorvrienden A3 naar het zijspan dragen. Dan vertrekt de lange stoet van motorrijders via een speciale route naar het crematorium.
Er zijn al gasten aanwezig als we de stoet in de verte zien aankomen. Het geluid is even oorverdovend als indrukwekkend, wanneer de bikers zich aan weerszijden van de oprijlaan opstellen en een erehaag vormen. Alle gashendels gaan open zodra A3 op het zijspan door de erehaag naar de ingang rijdt. Achter zijn kinderen aan, die zijn foto en helm met trots en respect dragen.
In een afgeladen aula ‘gaat het dak eraf’, als alle gasten op initiatief van Aneke, zijn partner, klappen en luidkeels meezingen met ‘Oerend Hard’ van Normaal. Een laatste groet in stijl.
Erna Jansen