Passie

Voor sommigen is Pasen gewoon een heerlijk lang vrij weekend. Voor anderen heeft het Paasweekend een heel andere (christelijke) lading. Voor mij was het vrijdagavond een combinatie van beide. Zonder een echte kerkelijke achtergrond ben ik al jaren getriggerd door de verhalen over de Matthäus Passion. Een meesterwerk van de grote Bach, de lijdensweg van Jezus vertaald in geweldige muziek.

Ik doe het tot nu toe met een van de uitvoeringen die online zijn terug te luisteren. Ik schrijf graag met klassieke muziek op de achtergrond. Dat geeft rust, het is onderhand een gewoonte. Dat betekent overigens niet dat ik verstand van klassieke muziek heb. Je kan me alles laten horen, maar ik zal Bach niet van Schubert of Rachmaninoff onderscheiden. Ik vind het altijd wel interessant hoe anderen daarover praten. Ik ben bijvoorbeeld fan van het tv-programma Podium Witteman.

Bij het samenstellen van de Sa! stuitten collega Geertje en ik vorige week op de aankondiging van de Markus Passie in Ureterp. We waren beiden nieuwsgierig en dus zaten we vrijdag in de grote kerk aan De Feart. De Lofklank had de primeur van de eerste uitvoering van de Markus Passie voor brassband. We werden soms van de stoel geblazen. Wat een power, wat een passie, maar waar nodig ook terughoudend. Wat een prachtige overgangen. Verteller Albert Krijgsheld en solisten Roelien van Wageningen en Jan Willem van der Hagen zorgden voor het verhaal, gelukkig goed ondersteund door teksten op een groot scherm. Het vormde een mooi geheel.

En zo kreeg ook een betrekkelijke bijbelleek als ik heel wat mee van het paasverhaal. Het concert duurde een uurtje. Een mooie lengte om te beginnen. Een mooie oefening ook voor het vervolg. De Matthäus Passion, hetzelfde verhaal maar dan anders verteld, duurt meer dan drie uur. Ik heb het er geloof ik graag een keer voor over.

Arend Waninge