De voorliefde voor cabrio’s van Wytze Kooi
NieuwsGORREDIJK Met mooi weer rijden met de frisse wind door je haren in een prachtige cabrio die iedereen nakijkt. Dat is voor Wytze Kooi het ultieme genieten. “Bij mooi weer wil je in een open auto rijden, rustig toerend over de binnenwegen. Met slecht weer rijd je niet met een oldtimer, dat is slecht voor de auto.”
Van jongs af aan heeft Wytze al een voorliefde voor auto’s. Zijn eerste was een Mercedes 190D sedan, die hij in 1966 op 23-jarige leeftijd kocht. Hij werkte als opzichter bij het gasbedrijf in Dokkum. Zijn liefde voor de Mercedes groeide toen hij in zijn 190D rondreed. Hij wilde een auto die mooi en goed was en de keuze voor een Duitse auto was toen snel gemaakt.
BMW had toen volgens Kooi alleen nog maar kleine auto’s, het merk Audi kwam pas later. Opel was destijds toonaangevend, maar Mercedes trok hem net wat meer, mede door de mooie kenmerkende ster voor op de motorkap. Toch had hij niet altijd een Mercedes. Een tijdje reed hij in een Renault. Dat moest toen wel, want hij had aandelen in een Renaultgarage gekocht. Maar na de verkoop van die aandelen wilde hij niets meer van een nieuwe Renault weten.
Op zijn verwijt dat de Renaults altijd roesten, kreeg Wytze destijds van de garageman als antwoord dat ze dit inmiddels onder de knie hadden. “Op die hoogte zat de roest ook altijd”, was Wytze zijn reactie.
190SL
Het pronkstuk van zijn verzameling is ongetwijfeld de 190SL, volgens veel kenners de mooiste auto die ooit is gemaakt. De stroomlijn van deze auto is uniek zodat terecht kan worden gesteld dat dit het mooiste meisje van de klas is. Wytze kocht de SL in 2005, het was een wrak. Hij dacht dat hij na zijn pensionering voldoende tijd zou hebben om de auto op te knappen, maar de vrije tijd viel tegen. Zoals meer gepensioneerden ervaren. Daarom liet hij de auto opknappen bij een gespecialiseerd bedrijf. Dat was niet goedkoop, maar het bedrijf overtuigde Wytze dat deze auto pas zijn waarde krijgt én behoudt als je haar goed restaureert. Half opknappen heeft geen zin.
Voor de nieuwe bekleding reisde Wytze speciaal af naar een bedrijf bij Stuttgart, dat ook voor Mercedes werkte. De meeste SL’s hebben rode bekleding, maar de man adviseerde dat niet te doen. “Dat heeft iedereen.” Hij stelde lichtblauw of lichtgroen voor, de originele Mercedeskleuren van die tijd. Wytze koos na enige aarzeling de blauwe kleur en dat bleek een schitterende keus. Het enige niet-originele aan de auto is de ring om de linker koplamp, waarvan de Duitser zei: “Scheisse, dass ist kein Bosch.”
Maar vervanging ging Wytze iets te ver. De originele Bosch-ring kost meer dan zeshonderd euro en dit duplicaat kostte nog geen honderd. Volgens Kooi zie je geen verschil, alleen wanneer je de ring demonteert staan er niet de letters Bosch op. Hij reed een keer met de 190SL naar Oostenrijk. “Maar dat is hard werken, de auto mist alle moderne technieken. En je reist via de binnenwegen, want hij rijdt te langzaam voor de snelwegen.”
Inmiddels heeft hij al negen Mercedessen gehad. “De kwaliteit is top. Het kost wat meer, maar dan heb je ook wat. Ze gaan lang mee en behouden hun waarde.” Met de onlangs in Duitsland aangeschafte SLK55 AMG, een cabrio met een prachtige V8-motor, is zijn laatste wens in vervulling gegaan. “Het is een beest van een wagen die binnen vier seconden naar de honderd accelereert.
Toen ik met mijn vrouw Geertje in de auto een keer het gaspedaal helemaal indrukte, zei ze boos: “Als je dat nog één keer doet, ga ik nooit meer mee.” Toch steunen vrouw en kinderen zijn voorliefde voor auto’s. “Als ik mijn 190SL weg zou doen, krijg ik thuis ruzie.” Zijn vrouw en zoon delen zijn liefde voor de Mercedes. “Het is toch prachtig dat je man op gevorderde leeftijd nog als een kind kan genieten van zo’n auto?”
A-Ford cabrio
Vreemde eend in de bijt van zijn verzameling is de A-Ford cabrio. Met een speciaal pak aan reed hij dit jaar mee op het Flaeijelfeest. “De A-Ford is een heel andere prijsklasse dan de Mercedes SL. Zet je er de naam Bugatti op, dan is hij miljoenen waard.” De A-Ford is een ramp om in te rijden. Zelfs in het instructieboekje staat: voorzichtig met achteruitrijden. De auto gaat een andere kant op dan je denkt, heeft maar één ruitenwisser aan bestuurderszijde en geen richtingaanwijzers. Op het Flaeijelfeest hoefde hij gelukkig maar een klein stukje te rijden.
