Drukke groenmarkt bij Tropische Kas
AlgemeenBEETSTERZWAAG Een door wolken bedekte hemel met de belofte van wat regen, ideaal om op zoek te gaan naar plantjes voor de tuin. Niet verwonderlijk dus, die grote drukte bij de groenmarkt georganiseerd door de hobbytuinierders van Groei&Bloei Drachten in samenwerking met de Tropische Kas.
“Doe daar maar drie van”, wijst Willy Dommerholt naar de reuze Zinna California. Ze kunnen wel zo hoog worden, zegt verkoopster Thecla van der Ham en wijst ter hoogte van haar middenrif. Beiden zijn leden van een Groei&Bloei-afdeling, eigenlijk is de hele markt ook een onderonsje. “We hebben ook onderlinge ruildagen”, zegt Willy. En die plantjes die ze kocht? Kan maar zo zijn dat die volgende week op haar kraam staan tijdens de groenmarkt elders.
Alsof het bloemenmarkt is op Hemelvaartsdag, zoveel mensen, zoveel tassen en dozen met plantjes die mee naar huis gaan. Op de schragentafels in de beschutte perkjes van de Tropische Kas staat een keur aan door de hobbytuinders opgekweekte of gestekte plantjes. “De eerste mensen stonden al voor openingstijd voor de hekken”, vertelt Heleen Verhagen van de Tropische Kas. Want hoe eerder je er bent, hoe meer kans om de beste plantjes te scoren, is het idee. “Harstikke leuk dat we na twee jaar eindelijk weer een markt kunnen organiseren.”
Een grote plant steekt als paraplu uit het netje van een buggy, een man volgt met een doosje in zijn hand zijn vrouw op zoek naar de mooiste plantjes, twee jongedames sjouwen tevreden een enorme struik met rode bloemen. De ontvangstkas zit vol, het terras ook en op de hier en daar staande bankjes en zithoekjes is geen vrij plekje te vinden. “De kofje smakket goed”, verklaart een man terwijl zijn vrouw een groot stuk slagroomtaart bedwingt. Koffie en gebak lijken niet aan te slepen.
“Ik wordt hier zo hebberig van”, twee vriendinnen kijken om zich heen. Gaan ze dat rood-sterretje kopen of eerst verder kijken? Of misschien eerst naar de kraam met kruiden- en wonderolie? In de grote kas klinkt geritsel van papieren zakken. “Je mag zelf pakken hoor”, zegt de bloembollenkraambeheerder. “Kijk, zo moet je ze planten”, hij wijst op de wortels die precies zo in de grond moeten. “Denk er om dat ze niet afbreken hoor, en meteen in de grond zetten.”
De prijsjes zijn klein, ook bij de zwarte bakken op de grond die vol staan met kruidenplantjes. “Doe er anders nog wat rozemarijn bij”, zegt een dochter tegen haar moeder. Want: hier kun je zeven potjes scoren voor tien euro. “Of lavendel? Dat kun je eten toch?” Zou ik niet doen, zegt een passant. “Gewoon lekker om te ruiken.” Op de schragentafel ernaast, kiest diezelfde passant een klein plantje. Het is een muntsoort. Vanachter de tafel: “Die ruikt echt naar aardbei, wrijf maar eens aan het blaadje.”
Achter de door heggen omheinde perkjes ligt langs de rand van het terrein de sarcofaag uit het jaar 1050, hij doet diens als plantenbak. “Sjoch, hjir sit itselde plantsje yn as by ús”, zegt een oudere dame tegen haar echtgenoot. Wie zou er ooit in die sarcofaag gelegen hebben, vragen ze zich af.
